Ας κάνουμε μόνιμη φάτνη την καρδιά μας, πρωτ. Αθανασίου Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού

Περπατώντας κάποτε ένας άνθρωπος σε έναν έρημο τόπο έπεσε σε ένα βαθύ και σκοτεινό πηγάδι. Τραυματισμένος από την πτώση άρχισε να ζητάει βοήθεια και όταν διαπίστωσε πως κανείς δεν άκουγε άρχισε να προσεύχεται στον Θεό για να τον βοηθήσει. Πράγματι μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκαν όλοι οι εκπρόσωποι των μεγάλων θρησκειών, Αλλάχ, Βούδας, Γιαχβέ. Όλοι έσκυβαν το κεφάλι τους στο άνοιγμα του πηγαδιού και του μιλούσαν. Ένας του είπε να μην παραπονιέται, γιατί αυτή ήταν η μοίρα του, το Κισμέτ. Άλλος του είπε να κάνει υπομονή και ότι στις επόμενες ζωές που θα μετεμψυχωθεί μπορεί να έχει καλύτερη τύχη. Κάποιος του είπε ότι δεν χρειάζεται να διαμαρτύρεται και να φωνάζει, διότι για να πάθει αυτό το κακό τιμωρείται ή για τις δικές του αμαρτίες ή για τις αμαρτίες που είχαν κάνει οι γονείς του.

Ο άνθρωπος απελπίστηκε και την ώρα εκείνη της μεγάλης απελπισίας φάνηκε ένα πρόσωπο στο άνοιγμα του πηγαδιού, το πρόσωπο του Χριστού. Δεν μίλησε, μόνο κατέβηκε μαζί του στο πηγάδι. Έμεινε εκεί όσο χρόνο χρειάστηκε για να τον γιατρέψει και κατάφερε να τον βγάλει από το πηγάδι σώο και αβλαβή.

Η άβυσσος του πηγαδιού συμβολίζει την ανθρωπότητα πριν τη γέννηση του Χριστού, όπου επικρατούσε το σκοτάδι μιας φριχτής ειδωλολατρίας. Οι θεοί είχαν όλα τα ανθρώπινα πάθη. Φθόνους, ζηλοτυπίες, συνωμοσίες, διαφθορά, εγκλήματα. Πολλές φορές γίνονταν ανθρωποθυσίες στους θεούς αυτούς. Οι Σκύθες θυσίαζαν στους θεούς όλους τους ναυαγούς που συνελάμβαναν. Οι Αιγύπτιοι θυσίαζαν ανθρώπους στη θεά Ήρα. Οι Φοίνικες θυσίαζαν τα παιδιά τους στον Κρόνο. Η δουλεία αποτελούσε κοινωνικό θεσμό. Οι δούλοι πωλούνταν όπως τα ζώα στις αγορές. Οι κύριοί τους μπορούσαν να τους σκοτώσουν χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν. Οι Ρωμαίοι έτρεφαν τα ψάρια των ιχθυοτροφείων τους με δούλους οι οποίοι δεν μπορούσαν πλέον να εργαστούν. Η γυναίκα θεωρούνταν κατώτερο όν, αντικείμενο χωρίς αξία. Τα ασθενή παιδιά τα έριχναν στην Σπάρτη, στο βάραθρο του Ταϋγέτου.

Αυτό το σκοτάδι που βασίλευε σε όλο τον κόσμο το διέλυσε η γέννηση του Χριστού. Το κήρυγμα του χριστιανισμού «δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, διότι όλοι εσείς γίνατε ένας νέος άνθρωπος δια της ενώσεώς σας με τον Ιησού Χριστό», επέδρασε στις ψυχές της κουρασμένης ανθρωπότητας. Η δουλεία με την πάροδο του χρόνου καταργήθηκε, η δε γυναίκα έλαβε τη θέση της δίπλα στον άνδρα σαν πλάσμα Θεού με σπουδαίο σκοπό και προορισμό στη ζωή.

Αυτός ο Θεός που άλλαξε την αρρωστημένη νοοτροπία του κόσμου, αυτός ο Θεός είναι ο μοναδικός στην ιστορία των θρησκειών που γεννιέται ως άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό. Αυτό το Θεό αξίζει να τον αγαπούμε, αξίζει να τον ευχαριστούμε, αξίζει να τον δοξολογούμε. Γι’ αυτόν το Θεό αξίζει να κάνουμε την καρδιά μας φάτνη για να γεννηθεί μέσα της ο Χριστός.

Έτσι θα έχουμε στην καρδιά μας μόνιμα Χριστούγεννα και δεν θα πιάνει μελαγχολία κάθε φορά που τελειώνουν οι γιορτές κι αρχίζουμε να ξεστολίζουμε το δένδρο και να μαζεύουμε τα λαμπάκια και όλη τη γιορτινή διακόσμηση. Αν καθαρίσουμε την καρδιά μας από την κακία και τον εγωισμό, αν αγαπάμε, αν μπορούμε να συγχωρούμε και να θυσιαζόμαστε για τους άλλους, τότε η καρδιά μας θα γίνει φάτνη όπου θα γεννηθεί ο Χριστός και η χαρά των Χριστουγέννων θα είναι όχι παροδική αλλά μόνιμη. Καλά Χριστούγεννα!