Η Ειρήνη Μουρτζούκου περιγράφει στην Τατιάνα Στεφανίδου τον βιασμό της όταν ήταν 9 ετών: «Ήρθε στον καναπέ όσο κοιμόμουν»

ον βιασμό της στην τρυφερή ηλικία των 9 ετών περιέγραψε στην Τατιάνα Στεφανίδου η Ειρήνη Μουρτζούκου από την Αμαλιάδα. Θύτης όπως αποκάλυψε, ήταν ένα πρόσωπο που είχε συγγενικούς δεσμούς με την οικογένειά της.

Για πρώτη φορά, η γυναίκα που έγινε γνωστή στο Πανελλήνιο για την υπόθεση με τους θανάτους μωρών στην Αμαλιάδα, αποκάλυψε στην Τατιάνα Στεφανίδου την σεξουαλική κακοποίησή της στο Άργος, στα 9 χρόνια της. Τότε, μαζί με την μητέρα της, φιλοξενήθηκε για λίγο, στο σπίτι ενός συγγενικού της προσώπου.

Όπως θα την ακούσετε να περιγράφει στην Τατιάνα Στεφανίδου, όλα έγιναν μέσα στη νύχτα και ενώ η 9χρονη τότε Ειρήνη, είχε ξαπλώσει στον καναπέ για να κοιμηθεί…

«Ποτέ δεν μίλησα»

-Ειρήνη, εσένα σε είχε πειράξει ποτέ κανείς;
-Βαρύ αυτό ήταν. Αλήθεια, είναι βαρύ. Γιατί είναι… Αίμα μου δεν είναι, εντάξει, είναι αίμα της μάνας μου, όμως, απ’ ό,τι ξέρω και μετά εγώ έκοψα επαφές.
-Πόσο χρονών ήσουν;
-Μόλις πήγα στο Άργος.
-Πόσο χρονών, δηλαδή, για να καταλάβω…
-10, 9 ετών… Ποτέ όμως δεν μίλησα.
-Τι έγινε; Πώς βρέθηκες μόνη σου με αυτόν τον άνθρωπο
-Ήταν της οικογένειας της μάνα μου, ερχόταν που και που…
-Είχε παιδιά ο άνθρωπος αυτός;
-Όχι.
-Εσύ ήσουν 9, 10 ετών. Ήταν άνθρωπος που ήταν κοντά σας στην αρχή;
-Με εμένα είχε πολύ.
-Σου είχε συμπάθεια, αδυναμία; Πώς σου φερόταν δηλαδή;
-Όμορφα, δεν μου φερόταν… στην αρχή.
-Σου έφερνε παιχνίδια; Σου έφερνε δώρα;
-Όχι. Ήταν εντάξει απέναντι μου. Καθόταν, έπαιζε μαζί μου. Κάποια στιγμή πήγαμε να μείνουμε εκεί εμείς.
-Στο σπίτι του;
-Ναι.
-Όταν λες σε πείραξε, πού ήσασταν; Θυμάσαι να μου περιγράψεις τι έγινε;
-Στο σαλόνι, είχε έναν χώρο δικό του που καθόταν με τον υπολογιστή κι εμένα πάντα μου άρεσε να ακούω μουσική. Ακόμα μου αρέσει. Και κάποια στιγμή πήγα να κοιμηθώ…
-Πού πήγες να κοιμηθείς;
-Στον καναπέ. Οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν όλοι.
-Ποιοι κοιμόντουσαν μέσα στο σπίτι εκείνη τη νύχτα;
-Η μάνα του, η μάνα μου και δεν θυμάμαι αν είχαμε τα αδέλφια μου μαζί.
-Ο μπαμπάς σου;
-Δεν είχε έρθει σε αυτή τη δουλειά γιατί δεν μπορούσε να αφήσει τη δουλειά που βρήκε.
-Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, κοιμόταν η μαμά μέσα στο δωμάτιο με τα άλλα σου τα αδέλφια και ήταν αυτός ξύπνιος στο σαλόνι, σωστά; Κι εσύ κοιμόσουν…
-Ναι

«Είδα αίμα… Φοβήθηκα και πέταξα το εσώρουχό μου»

Όπως περιγράφει η Ειρήνη Μουρτζούκου στην Τατιάνα Στεφανίδου, ο άνθρωπος αυτός την κακοποίησε σεξουαλικά στην τρυφερή ηλικία των 9 ετών και μάλιστα την απείλησε, να μην πει κουβέντα…

-Προσπάθησες να φωνάξεις, να ζητήσεις βοήθεια;

-Όχι, όχι. Μου είπε «μην τολμήσεις και πεις κάτι». Μόνο αυτό και δεν μίλησα ποτέ. Μετά από πολλά χρόνια πάλι όμως βρεθήκαμε αλλά δεν μου είχε ξαναναφέρει ποτέ κάτι… Δεν ήρθε ξανά να κάνει κάτι.
-Τώρα που είσαι μεγάλη γυναίκα, ήταν βιασμός; Αυτό που λέμε κανονική σεξουαλική πράξη; Με διείσδυση ή ήταν θωπείες και άλλα πράγματα;
-Γίνανε πράγματα πολλά…
-Το λέω γιατί αν ήσουν 10 χρονών κι ένας ενήλικας άντρας προσπαθήσει να βιάσει ένα παιδάκι, υπάρχει κίνδυνος και για τη ζωή του. Υπάρχουν αιμορραγίες, υπάρχουν τέτοια πράγματα… Έγινε κάτι τέτοιο;
-Σ’ εμένα! Το μόνο που είπα στη μάνα μου, μετά από δύο ημέρες, θέλω να φύγω, γιατί είδα κάτι επάνω μου… και φοβήθηκα και δεν το είπα ούτε στη μάνα μου…
–Και είδες αίμα;
-Ναι. Έψαχνα μέχρι και στο ίντερνετ να δω γιατί είναι αυτό, μέχρι που το είδα και είπα αυτό αν το πω, θα γίνει χαμός. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει μετά.
-Να σε ρωτήσω κάτι; Εσύ δεν φώναξες εκείνη την ώρα;
-Όχι. Πήγα να φωνάξω τη μαμά και…
-Ο άνθρωπος αυτός τι έκανε; Ήταν στον καναπέ;
-Ήρθε στον καναπέ, όσο κοιμόμουν.
–Και ξάπλωσε μαζί σου;
-Ναι. Με πήρε αγκαλιά, μου λέει «έλα κοιμήσου μικρή» λέω κι εγώ «εντάξει είναι (*περιγράφει τον βαθμό συγγένειας με το πρόσωπο που καταγγέλλει), δεν θα με πειράξει…» Ήταν δύσκολο. Αν ήξερα τρόπο εκείνη την ημέρα, θα έφευγα μόνη μου… Όπως έφευγα άλλες φορές, όταν τσακωνόμουν με τη μάνα μου. Σηκωνόμουν κι έφευγα, δεν με ένοιαζε τι γινόταν πίσω. Ήξερα ότι θα βρω κάποιον τρόπο να επικοινωνήσω με τον πατέρα μου και πάντα πήγαινα στη γιαγιά μου. Εκεί ήταν το καταφύγιο μου.
-Αυτό δεν το είπες ποτέ σε κανέναν;
-Όχι, πρώτη φορά το λέω σε εσένα.
-Δεν έχεις μιλήσεις ποτέ σε κανέναν; Ποτέ, ποτέ. Σε κάποιον άνθρωπο δικό σου, σε κάποια φίλη σου;
-Όχι.
-Μετά αυτός τι έκανε; Έμεινε εκεί στον καναπέ;
-Έφυγε αυτός, πήγε σε άλλο δωμάτιο.
-Εσύ τι έκανες; Προσπάθησες…Τι έκανες; Έμεινες εκεί στον καναπέ;
-Ναι και ξύπνησα, το πρωί κοιμήθηκα.
-Έμεινες ακινητοποιημένη, παγωμένη, πώς αντέδρασες;
-Φοβόμουν, περίμενα μέχρι να ξημερώσει. Το πρωί έκανα μπάνιο και περίμενα να τελειώσει η μάνα μου να φύγουμε.

–Η μαμά σου δεν βρήκε αίμα στα εσώρουχα σου;
-Το πέταξα, φοβήθηκα και το πέταξα… Λέω τι θα γίνει τώρα;
-Στον καναπέ;
-Όχι.
-Στη μαμά σου, τι της είπες;
-Τίποτα. «Πότε θα φύγουμε», της λέω.

«Φοβήθηκα να μιλήσω»

-Πόσο μείνατε σε αυτό το σπίτι;
-Λίγες ημέρες.
-Και τις επόμενες ημέρες τι έκανες; Το βράδυ; Όταν …
-Τίποτα. Δεν ερχόταν
-Δεν ξαναήρθε αυτός;
-Όχι
-Ποτέ;
-Όχι.
-Φοβήθηκε μη μιλήσεις;
-Ναι. Και τον είδα τώρα πέρυσι. Με ρώτησε πώς είμαι, τι κάνω, αν είμαι καλά.
-Τι νιώθεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Τι ένιωθες όλα αυτά τα χρόνια;
-Είχα μάθει κάποια στιγμή ότι είχε κάποια προβλήματα υγείας και λογικό είναι, αίμα μου είναι, μετά από χρόνια λέω «όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας, ενδιαφέρθηκα να δω τι έχει, αν είναι καλά. Μέχρι εκεί. Δεν ξανασχολή