«Ζήσε σύμφωνα με τους προσωπικούς σου ρυθμούς» της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη

Ο χρόνος είναι αιώνιος. Όμως οι άνθρωποι, με την πεπερασμένη μας φύση,
έχουμε την ανάγκη να τον περιορίζουμε σε χρονικά διαστήματα και
ενότητες για να τον “δαμάσουμε”. Η φιλοσοφία που βρίσκεται πάντα πιο
κοντά στην αλήθεια, γνωρίζει καλύτερα, από όλες τις ανθρωπιστικές
επιστήμες, την άχρονη παρουσία του χρόνου στις ζωές μας. Η ευτυχία δεν
είναι απόλυτη. Είναι, αντίθετα, συνυφασμένη με τις μικροχαρές και τα
προβλήματα της καθημερινότητας.

Εκεί βρίσκεται η ουσία της: στο ξεπέρασμα των εμποδίων και των δυσκολιών με τις κοινές προσπάθειες
ανθρώπων που αγαπιούνται: γιατί ευτυχία, τελικά, σημαίνει αρμονική
ζωή, βασισμένη στην αγάπη, την κατανόηση, την προσπάθεια.
Σε μια κοινωνία εθισμένη στην αυτοβελτίωση σαν τη δική μας, συνήθως ο
Σεπτέμβριος, ως ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου, συνδέεται με
αποφασιστικότητα για δυναμικά ξεκινήματα. Τώρα όμως είναι επίσης η
χρονική στιγμή…για αργή ζωή! Ή ακόμα καλύτερα για μια ζωή ποιότητας με
αργούς ρυθμούς. Καθώς βλέπω την κοινωνία να τρέχει με όλο και πιο
αδιανόητους ρυθμούς…μυρίζω τα λουλούδια του κήπου μου, διαλογίζομαι,
γράφω τις σκέψεις μου στο ημερολόγιο. Γενικότερα μυούμαι στην πρακτική
φιλοσοφία του ζην αμέριμνα, ξέγνοιαστα, ανθρώπινα.

Μια δόση ραθυμίας στη φρενήρη σύγχρονη πραγματικότητα ξεκουράζει και ταυτόχρονα ασκεί
αδιαπραγμάτευστη γοητεία. Επίσης, με τον τρόπο αυτό βρίσκει κανείς τον
σωστό ρυθμό για τον εαυτό του, αυτόν, τέλος πάντων, που του ταιριάζει.
Συχνά αυτό σημαίνει να επιβραδύνεις τους ρυθμούς σου και να κάνεις
λιγότερα καθημερινά ή να δίνεις προτεραιότητα σε αυτά που έχουν
πραγματικά σημασία και σε γεμίζουν. Κατακτάς, έτσι μια δυσεύρετη,
πολύτιμη, ολόδική σου ισορροπία που σε κρατάει σε ευτυχία ανάμεσα στο
χάος. Παράλληλα, εξασκείσαι στο λιτό τρόπο ζωής και αρχίζεις να
αποβάλεις τα περιττά στοιχεία από την καθημερινότητά σου.
Από την εμπειρία μου θα έλεγα ότι το να θέτεις προτεραιότητες, να
βρίσκεις νησίδες χαλαρότητας μέσα στη μέρα, να ξεκλέβεις, οπωσδήποτε,
ελεύθερο χρόνο για τον πολύτιμο εαυτό σου, να εντοπίζεις και να
απολαμβάνεις τις δικές σου αγαπημένες γωνιές στο σπίτι ή στην αυλή
σου, στο πάρκο της γειτονιάς ή στο μουσείο της πόλης, όλα αυτά μπορούν
να κάνουν θαύματα! Εξάλλου, με μια αύρα μοναδικότητας, επιστρέφουμε
κάποια στιγμή όλοι μας στον αρχέγονο πυρήνα της ύπαρξής μας. Είναι όλο
αυτό μια ευκαιρία για επανεκκίνηση, για επανεφεύρεση της
προσωπικότητάς μας με εκείνη την προσωπική μας σφραγίδα που δεν
μοιάζει με καμία άλλη. Η αναζήτηση της εσωτερικής μας αρμονίας και της
ατομικότητας παρέχει τα απαραίτητα υλικά για αυτή την «μεταμόρφωση»
προς τον μοναδικό εαυτό.
Με πυξίδα την οργανική συνύπαρξη του αρχέγονου και του σύγχρονου,
διαθέτει και καθορίζεται από τις αποχρώσεις της φύσης, άλλοτε γήινες
σαν ηφαιστειογενής πέτρα ή κεραμικό δημιούργημα, άλλοτε λαμπερές σαν
τροπικό άνθος που αντανακλά στα λεπτά φτερά των εντόμων, καθώς και από
φωτισμένα σύμβολα ή παλιές ιστορίες τέχνης που ξετυλίγονται πάνω σε
κτίρια ή ντελικάτα υφάσματα σε κίνηση…Το αρχέγονο, άγριο ένστικτό μας
να αγκαλιάσουμε τη ροή της ύπαρξής μας και να υποκλιθούμε στην αιώνια
γοητεία της μητέρας φύσης, μας κατευθύνει σε ένα πολύτιμο εσωτερικό
ταξίδι, μέσα από το οποίο θα φθάσουμε στη δημιουργία του δικού μας
αισθητικού και φιλοσοφικού αποτυπώματος, που με τη σειρά του θα
εμποτίζει με ουσία και νόημα τα βιώματά μας…