Ωραίοι ως Έλληνες…  

Όταν ο NOSTOS, ο Πολιτιστικός Οργανισμός της ελληνικής παροικίας Αργεντινής, ενέτασσε τον Παλαιόπυργο, ένα χωριό κοντά στα Τρίκαλα στο πρόγραμμα των επισκέψεων του ετήσιου πολιτιστικού του ταξιδιού που από τη δεκαετία του 2000 διοργανώνει κάθε χρόνο στην Ελλάδα, σίγουρα κανείς δεν περίμενε ότι, όσο αν ακούγεται υπερβολή, ένα νέο πανηγύρι θα προσθέτονταν στη μακρά λίστα των πανηγυριών του καλοκαιριού της Ελλάδας.

Μία επίσκεψη σε ένα άγνωστο, κάθε άλλο παρά τουριστικό χωριό, τόπο αγροτών και κτηνοτρόφων της ελληνικής υπαίθρου δίπλα σε μέρη μυθικά για απογόνους Ελλήνων της διασποράς όπως Αθήνα, Σούνιο, Επίδαυρος, Μυκήνες, Ναύπλιο, Σπάρτη, Ολυμπία, Πάτρα, Ναύπακτος, Ιτέα, Δελφοί, Αράχοβα, Καλαμπάκα, Μετέωρα, Θερμοπύλες, Κρήτη, Ρόδος, Πάτμος, Σαντορίνη, Μύκονος, Αίγινα, Πόροι, Ύδρα…. όπως ήταν το πρόγραμμα επισκέψεων του ταξιδιού του NOSTOS μέχρι πέρυσι δικαίως θα θεωρούνταν μερικές χαμένες ώρες για ένα τέτοιο ταξίδι-εμπειρία ζωής.

Όμως η συγκαταβατικότητα και απλότητα (μιλάμε για ανθρώπους που μετρούν γενιές ολόκληρες στην Αργεντινή, έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην κοινωνία της χώρας και είναι πυλώνες της πια, στην πλειοψηφία τους γιατροί, μηχανικοί και καθηγητές πανεπιστημίου) η φιλικότητα και φυσική ευγένεια που χαρακτηρίζουν τους περισσότερους κατοίκους χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Προέδρου του NOSTOS, κας Τσαρδίκου, και των μελών του γκρουπ, ενέπνευσε τους κατοίκους, τις γυναίκες να θυμηθούν το ζύμωμα παλιών ειδών πίτας και να φορέσουν τα καραγκούνικα παραδοσιακά ρούχα και τους άνδρες να ξαναθυμηθούν γενναιοδωρία, φιλότιμο και κέρασμα στο καφενείο, πράγματα που συνέβαιναν όλα, όχι και τόσο παλιά.

Και κάπως έτσι πήγε το πράγμα στον Παλαιόπυργο χθες, Σάββατο 6 Ιουλίου, και ο καφές γνωριμίας στο γραφείο του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου έγινε γλέντι στην πλατεία του χωριού (όπου ακόμη και οι επισκέπτες επιδόθηκαν στη συμμετοχική παρατήρηση-όρος δανεισμένος από την κοινωνική ανθρωπολογία), το κέρασμα μεταξύ συγγενών και φίλων σε καφενείο του χωριού έμοιασε με γαμήλιο γλέντι και όλοι, κάτοικοι του χωριού κοντά στα Τρίκαλα και επισκέπτες, ξανάγιναν αυτό που ήταν πάντα αλλά κόντευαν να το ξεχάσουν: ωραίοι ως Έλληνες.