Ο Αράου Άλμπου των Βλάχων με το δασικό σύμπλεγμα και τα 10 χωριά της ομορφότερης περιοχής της Ελλάδας

Οι πηγές του Αχελώου στο όρος Περιστέρι όπου μετά το χειμώνα σχηματίζεται και η δρακόλιμνη της Βεργλίγκας

Είναι κάποια μέρη που είναι φτιαγμένα από απλά… υλικά, από έλατα, βουνά, ποτάμια, κι όμως διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Είναι κάποιοι τόποι που έρχονται και στρογγυλοκάθονται μέσα σου, σε μουδιάζουν με την ομορφιά τους και σε αλλάζουν ακόμη, ακόμη.

τέτοιος τόπος είναι και ο Ασπροπόταμος Τρικάλων. Αυτή η περιοχή, στη δυτική άκρη της Θεσσαλίας, που αποκαλείται Δασικό Σύμπλεγμα Ασπροποτάμου, που θυμίζει περισσότερο Ηπειρο, που περιβάλλεται από τους γίγαντες της Νότιας Πίνδου – το Περιστέρι (Λάκμος), τα Τζουμέρκα, την Τριγγία, την Κακαρδίτσα – που διατρέχεται από τον Ασπροπόταμο, που καλύπτεται από 8 δάση ατέλειωτων στρεμμάτων που δεν χωράνε στην οπτική ακτίνα, που κατοικείται από αρκούδες και λύκους, που σε κάνει να νιώθεις λες και δεν έχεις ξαναδεί βουνά στη ζωή σου, λες και δεν έχεις ξανακούσει ποταμό να κυλά ή δεν ξέρεις πώς είναι τα δάση.

Ο Ασπροπόταμος, ο Ασπρος των ντόπιων, ο Αράου Αλμπου των Βλάχων, ο Αχελώος, όχι μόνο διασχίζει αυτό το ασύλληπτο τοπίο 300.000 στρεμμάτων, αλλά από εδώ ξεκινά και τη μακρά πορεία του προς το Ιόνιο. Δεν είναι ένα τυχαίο ποτάμι, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο της Ελλάδας και ένας ποταμός που οι αρχαίοι Ελληνες λάτρευαν ως θεό, κατώτερο μόνο του Δία. Οι πηγές του στο Περιστέρι μάλιστα ήταν ιερές και φυλάσσονταν από μικρές θεότητες. Πώς λοιπόν η περιοχή του Ασπροποτάμου να είναι ένας τόπος συνηθισμένος;

Λένε πως τον κάθε τόπο τον κάνουν οι άνθρωποί του. Αν και είμαι πεπεισμένη πως εδώ κάνει κουμάντο μόνο η φύση δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως κι εκείνοι έβαλαν το χεράκι τους. Και τι χέρι, βλάχικο! Δεν έχω εντρυφήσει στις συνήθειές τους, ωστόσο είναι προφανές ότι σεβάστηκαν τη φύση και συνεργάστηκαν άψογα μαζί της στο πέρασμα των αιώνων.

Ως φημισμένοι τσελιγκάδες, κυρατζήδες, έμποροι με υποκαταστήματα σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, όπως αναφέρει ο Πουκεβίλ, αλλά και νοικοκύρηδες και δεμένοι σαν γροθιά μεταξύ τους, τη στόλισαν με πέτρινα κοσμήματα, γεφύρια και ναούς αφιερωμένους όπως πάντα στον Αϊ Νικόλα και την «Παναγιά» τους, την Αγία Παρασκευή.

Το γεφύρι του Μίχου έξω από την Ανθούσα, στον χωματόδρομο που οδηγεί στη μονή Γαλακτοτροφούσας και τους

Επιπλέον έφτιαξαν οικισμούς και λαμπρά αρχοντικά σπίτια, ορίζοντας την περιοχή ως τη νοτιότερη κατανομή της φυλής τους στα Βαλκάνια, που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά όμως από τους Γερμανούς ως αντίποινα για την ισχυρή παρουσία των ανταρτών στη θέση Νέγκρι ανάμεσα στην Ανθούσα και τους Καλαρρύτες… Σήμερα τα χωριά των Βλάχων του Ασπροποτάμου απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν χωριά – κοσμήματα, μα μικρή σημασία έχει. «Gini vinis oaspe» λοιπόν, όπως σε καλωσορίζει στα βλάχικα η πινακίδα στην Ανθούσα και την Κρανιά, που μεταφράζεται «καλώς ήρθες φίλε»!