O JOHN TRIK είναι από τα Τρίκαλα και ασχολείται με το αμερικάνικο folk-rock

Ο John Trik είναι Έλληνας, από τα Τρίκαλα, και το “Hole in the Day” ένα demo του με δικές του συνθέσεις – σε ύφος folk, americanaκ.λπ. Εγώ για demos δεν γράφω, και πολύ περισσότερο για άυλα (mp3 κ.λπ.) και τούτο για πρακτικούς λόγους. Επειδή έχω… κιλά φυσικών μορφών (LP, CD, MC), δίνω, οπωσδήποτε, προτεραιότητα σ’ αυτά. Αυτό λέει ο κανόνας. Πράγμα που σημαίνει, πως, ειδικώς, για τα demos, μπορεί να γίνουν και κάποιες εξαιρέσεις. Κι έχουν γίνει στο παρελθόν.
Ένα demo θα πρέπει κατ’ αρχάς να σε «συγκινεί» από το εξώφυλλό του (αυτό δείχνει το μεράκι του καλλιτέχνη), και βεβαίως από μια πρώτη «ματιά», που θα ρίξεις στο περιεχόμενό του (να είναι καλογραμμένο δηλαδή). Όταν αυτές οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικές, «πιέζεσαι» (με την καλή έννοια), ώστε να ασχοληθείς και παραμέσα. Τούτο συνέβη με το “Hole in the Day” του John Trik.

Τα χρώματα και κάπως το concept τού cover κατ’ αρχάς μου θύμισαν το άλμπουμ των Brunning Sunflower Band “Trackside Blues” από το 1969 και αυτό με προδιάθεσε θετικά. Έπειτα ήταν η ακρόαση. Καλή, σπιτική εγγραφή, και τραγούδια και ορχηστρικά πρωτότυπα (υπάρχει και μια διασκευή, ως bonus track, στο παραδοσιακό “Long lost John”) παιγμένα με γνώση και μεράκι από τονJohn Trik (διάφορες κιθάρες, μπάντζο, μαντολίνο, μπάσο, κρουστά, φυσαρμόνικα, φωνητικά) και τους συνεργάτες του (σε κάποιαtracks ακούγονται φλάουτο και ντραμς).

Ο Trik είναι επηρεασμένος από το αμερικάνικο folk τραγούδι, το ανάλογο folk-rock και βεβαίως το country-rock, με τα όποια ενδιάμεσα υποείδη του. Φυσικά, εδώ, χωρούν ακόμη και το blues με την jazz, και φυσικά όλη η γκάμα της country (με πρώτο και καλύτερο τοbluegrass). Ένα άλμπουμ… παραδοσιακών προδιαγραφών λοιπόν με τραγούδια (“Trucker’s song”) και ορχηστρικά (“It was you”), που θα μπορούσε να είναι ζηλευτά ακόμη και από Αμερικανούς.

Υπάρχει ένας-δυο μουσικοί, δεν ξέρω αν τους γνωρίζει ο Trik, που τους θεωρώ «βάση» εκείνου που παρουσιάζεται εδώ και αυτοί είναι ο Roy Book Binder και ο David Grisman… ιδίως ο πρώτος.

Ο John Trik έκανε ένα πολύ ενδιαφέρον «αμερικάνικο» άλμπουμ, που μέσω μιας σωστής παραγωγής (το ξέρει και ο ίδιος αυτό) θα μπορούσε να πάει πιο πέρα (αυτό δεν ξέρω αν το ξέρει – εγώ, πάντως, του το λέω).