Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Τρικαλινό ηθοποιό Ζήση Παπαιωάννου

Ο ηθοποιός Ζήσης Παπαιωάννου λίγο πριν την παρουσίαση του νέου του βιβλίου “Φωνές και Ψίθυροι στο Μουσείο της Ακρόπολης” μας συστήνεται:

– Πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Το είχε μυριστεί παιδιόθεν η μητέρα μου.. Αγαπημένο κανάλι η ΕΡΤ βλέποντας συνεντεύξεις Ηθοποιών και γενικώς ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών.. Πηγαίνοντας συστηματικά στις παραστάσεις τους.. Είχα την επιλογή μένοντας στην Καλαμπάκα .Η μητέρα μου με πήγαινε συχνά στην Αθήνα να διαλέξω και να δω Θέατρο. Ήθελε να με διαμορφώσει χαρακτήρα και να γίνω πιο σκεπτόμενο άτομο.

– Είχατε κάποιον άλλο προσανατολισμό πριν ασχοληθείτε με τον χώρο;
Ευτυχώς όχι.. Είμαι γεμάτος με την Υποκριτική

– Ποια λέξη ή φράση χρησιμοποιείτε κατά κόρον;
Όλα είναι ένας παλμός. Άλλοτε “αόρατος”, όπως οι σκέψεις μας, και άλλοτε “ορατός”, όπως οι λέξεις μας.Τώρα τελευταία που το σκέφτομαι χρησιμοποιώ την φράση  “Ε βέβαια άμα διαβάζετε μόνο Auto Τρίτη και Marie Claire, που να νιώσετε από Μπέκετ”. Και “be nice,,,,be cool,,,,be happy,,,,be you…”

– Τι σας λείπει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η ανεμελιά η αθωότητα

– Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Να διαλέγω βιβλία σε μαγαζιά το καλύτερο shopping therapy για εμένα.

– Τι αγαπάτε και τι όχι στην Αθήνα;
14 χρόνια είναι αυτά..Την αγαπώ την Αθήνα έχει το πιο ωραίο φως. Τα πρωινά η Ακρόπολη λούζεται με ένα φως που νομίζεις ότι είναι προϊόν κινηματογραφικής ταινίας..Τα σοκάκια της τα μαγαζιά τα θέατρα οι γκαλερί .Λατρεύω το Θησείο και τα Εξάρχεια.. Μου αρέσουν οι αυλές των μαγαζιών σαν still life της δεκαετίας του ’60..Είναι η προτεύουσα του Θεάτρου της Τέχνης μου.. Δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό.

– Ποιο είναι το πιο σημαντικό κριτήριο όταν επιλέγετε μια συνεργασία;
Η Τέχνη συχνά μας ταξιδεύει και μας οδηγεί σε μονοπάτια και δρόμους άγνωστους στη ζωή μας. Μέσα από τη διέγερση των αισθήσεων..Θα κοιτάξω τον στόχο και που θα βγεί όλο αυτό.. Αν δω έναν σκηνοθέτη που δεν πατάει γερά μας έχει στον αέρα και δεν κρατάει τις εκάστοτε υποσχέσεις τότε θα αναγκαστώ να αποχωρήσω.. Μου έχει συμβεί .. δυστυχώς και ζω με την ελπίδα να μην τριτώσει το κακό.Θέλω μυαλά προχωρημένα και όχι μυαλά του θα ..

– Που θα θέλατε να ταξιδέψετε;
Τα έχω κάνει τα ταξίδια μου και συνεχίζω.. Δεν ζηλεύω αλλά στην άκρη του μυαλού μου κρύβεται και το Ντουμπάι. Eκεί θέλω να βρεθώ στα 200 τεχνητά νησιά (στο σχήμα των χωρών του πλανήτη) και να ανέβω στο υψηλότερο κτήριο του κόσμου.

– Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Δεν είμαι ο Superman να το παίζω αήττητος. Όλοι έχουμε φοβίες ακόμη και αν δεν τις παραδεχόμαστε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Εγώ την έχω παραδεχθεί και γιατί να την κρύψω την φοβία; Φοβάμαι πολύ τ’ αεροπλάνα..Και για να γνωρίζετε έχω πετάξει ρόλους..Κάνω ξένο Cinema αλλά εώς εκεί που φτάνει το Eurotrein.

-Τι έχετε μετανοιώσει και εάν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω, δεν θα ξανακάνατε;
Δεν μετανιώνω..είμαι γνώστης της κάθε μου κίνησης.Όλα για κάποιο λόγο γίνονται.Με μέτρο πάντα και πολλές αναζητήσεις.

– Ποια ήταν η πιο αμήχανη ή αστεία επαγγελματική σας στιγμή;
Στο θέατρο..κάπου το 2007 έπαιζα στα Παντρολογήματα του Ν.Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Γιάννης Μπέζος στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κούν (Φροινίχου).. Μου άλλαξαν τις καρέκλες στη σκηνή εν ώρα παράστασης και βρέθηκα στο πάτωμα..σχεδόν.. χαχα ο κόσμος γέλασε νομίζοντας ότι είναι στον ρόλο.Αρκετό γέλιο απο την μεριά των θεατών.. και όλα καλά.

– Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο επίτευγμά σας;
Ότι εδώ και μια 15ετία συναιχίζω και δημιουργώ σε Ελλάδα και εξωτερικό.

– Είχατε κάποιο πρόσωπο (εντός ή εκτός χώρου) που να λειτούργησε σαν ερέθισμα να ασχοληθείτε με τον χώρο;
Την Μητέρα μου και μόνο.Και η ίδια ασχολήται στην Καλαμπάκα με τα πολιτιστικά δρόμενα εδώ και μια 25ετία .

– Πως αντιμετωπίζετε τις θετικές και πως τις αρνητικές κριτικές;
Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου… Μου αρέσει η αρνητική κριτική άν προέρχεται απο άτομο του χωρου να είναι γνώστης και όχι ξέμπαρκος παντογνώστης.Ευτυχώς στον χώρο μου έχουμε να κάνουμε με επιστήμονες και ανθρώπους των γραμμάτων.. Μας ελέγχουν.Όλα θα τα βρείτε στο google..κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.. Με την θετικότητα έχω θέμα.. Δεν μου αρέσει.. Ίσως φταίει η μοναχικότητα που με εξιτάρει.

– Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Διδάσκω την παιδαγωγική του Θεάτρου ανά τακτά χρονικά διαστήματα.. Παίζω σε Κινηματογραφικές ταινίες.. Πλέον και συγγραφέας Παιδικής Σειράς Λογοτεχνίας.. Δημιουργώ όπου σταθώ και βάζω στόχους γιατί το παραμύθι δεν τελειώνει ποτέ. Όσοι γράφουν επαγγελματικά το κάνουν από εσωτερική ανάγκη.

– Πείτε μας που σας βλέπουμε αυτή την περίοδο;
Ταξίδεψα αρκετά σε φεστιβάλ Κινηματογράφου της τελευταίας μου ταινίας.Λέγεται Symptom δηλαδή το Σύμπτωμα. Παίζω σε όλη την ταινία. Στο εξωτερικό μας κατατάσσουν ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς.Κάνοντας Θρίλερ ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό: Οι ηθοποιοί υποφέρουν, οι θεατές όμως απολαμβάνουν!!! Στην Αμοργό-Χειμώνας και με δύσκολο σενάριο. Αντιμετωπίζεις τον ρόλο με πάθος. Στο Σύμπτωμα ο Φραντζής, μας έχει να μοιάζουμε πως είμαστε τυλιγμένοι σε αινίγματα. Αινίγματα που αμπαλάρονται αινίγματα με γρίφους.

– Ποια είναι τα επόμενα σας επαγγελματικά βήματα;
Μετά την νέα χρονιά ήδη έχω αρκετά ραντεβού. Συζητώ για την 7η ταινία μου και το ταξίδι της Συγγραφής .. το τουρ που θα αρχίσω σε μερικές ημέρες για τις παρουσιάσεις του νέου μου βιβλίου Παιδική σειρά Λογοτεχνίας “Ελπινίκη” με τίτλο  “Φωνές και Ψίθυροι στο Μουσείο της Ακρόπολης” από τις Εκδόσεις Όστρια.