Η χοληδόχος κύστη είναι ένα όργανο – δεξαμενή μέσα στην οποία συγκεντρώνεται και αποθηκεύεται η χολή η οποία παράγεται στο ήπαρ. Μέσα στην χοληδόχο κύστη η χολή συμπυκνώνεται. Κατά την διάρκεια του φαγητού οι συσπάσεις του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης με την ταυτόχρονη χαλάρωση του σφιγκτήρα του Oddi προκαλούν την έκκριση της χολής στον δωδεκαδάκτυλο και εν συνεχεία στο λεπτό έντερο για να γίνει η πέψη των τροφών.
Η χολολιθίαση ή κοινώς οι πέτρες στην χοληδόχο κύστη είναι κοινή πάθηση. Από στατιστικά δεδομένα φαίνεται ότι η χολολιθίαση βρίσκεται σε σταθερή αύξηση τα τελευταία 40 χρόνια. Στον σύχρονο δυτικό κόσμο η συχνότητά της φτάνει το 40% ενώ σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών μπορεί να φτάσει το 60%.
Επιδημιολογικά, η χολολιθίαση είναι συχνότερη στις γυναίκες σε σχέση με τους άντρες (4:1). Αυτό πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα του ορμονολογικού κλίματος. Νεαρές γυναίκες που κάνουν χρήση αντισυλληπτικών όπως και πολύτεκνες προσβάλλονται συχνότερα. Οι ορμόνες επηρεάζουν την σύνθεση της χολής αλλά και την κινητικότητα τη χοληδόχου κύστης και μάλιστα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η παχυσαρκία αυξάνει κατά 3 περίπου φορές την δημιουργία χολολίθων όπως επίσης και μια δίαιτα πλούσια σε λιπαρά και υδατάνθρακες και ιδιαίτερα πτωχή σε φυτικές ίνες.
Υπάρχουν επίσης διάφορες παθήσεις και νόσοι που προδιαθέτουν την δημιουργία χολολίθων όπως εκτεταμένες εντερεκτομές,κίρρωση του ήπατος,αιμολυτικές αναιμίες κ.λπ.
Οι χολόλιθοι μπορεί να είναι:

– χοληστερινικοί (μονήρεις, μοροειδείς, κυλινδρικοί ή ωοειδείς με ακτινωτή εσωτερική δομή, κιτρινόχρωμοι)

– χολερυθρινικοί (συνήθως πολλαπλοί, μικροί, ακανόνιστοι, σκουρόχρωμοι ή μαύροι)

– μικτοί. Είναι οι πιο συχνοί, πολλαπλοί, πολυεδρικοί.
Η χολολιθίαση μπορεί να παραμείνει ακόμη και για πολύ καιρό ασυμπτωματική. Σ΄αυτή την περίπτωση αποτελεί τυχαίο εύρημα στα πλαίσια απεικονιστικών εξετάσεων (υπέρηχος, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία) για άλλες παθολογικές καταστάσεις ή για κάποια ακαθόριστα κοιλιακά ενοχλήματα. Έτσι έρχονται στο φώς ασυμπτωματικοί ασθενείς με χολολιθίαση που ίσως δεν θα παρουσίαζαν ποτέ ενοχλήσεις και έτσι θα παρέμειναν αδιάγνωστοι.