Νίκος Ορφανός, η ζωή του στη Ν.Υόρκη :<< Δεν είμαι πιο τυχερός από τα σημερινά παιδιά...>>.

Γεννήθηκες και μεγάλωσες στις γειτονιές του Πειραιά. Πόσο τυχερός νομίζεις ότι είσαι που μεγάλωσες τα χρόνια εκείνα σε σχέση με τα παιδιά του σήμερα;

Δεν είμαι πιο τυχερός από τα σημερινά παιδιά, κάθε εποχή έχει τα καλά της. Σήμερα τα παιδιά ζουν την ψηφιακή επανάσταση, τη σημαντικότερη επανάσταση της ανθρωπότητας μετά τη βιομηχανική. Το καλό που η δική μου γενιά είχε, ήταν ότι ζήσαμε τη μετάβαση, από τις αλάνες και τις γειτονιές-χωριά, στην αστικοποίηση και τη μαζική κατανάλωση. Ξέρουμε τι ήταν τα βινύλια και οι κασέτες, όπως και τα σιντί και τα mp3. Αλλά δε νοσταλγώ εκείνες τις εποχές. Ζούσαμε σε μια εσωστρεφή και επαρχιώτικη καθημερινότητα. Τώρα υπάρχουν περισσότερες επιλογές. Και γενικότερα θεωρώ ότι η νοσταλγία σκοτώνει το μέλλον. Η σημερινή νοσταλγία μάλιστα, μιας ανέμελης εποχής, που χάθηκε ανεπιστρεπτί, μου φαίνεται αφόρητη.

Από μικρός, τι έλεγες στους γονείς σου, στους φίλους σου, ότι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Πότε ότι ήθελα να γίνω ναυτικός σαν το νονό μου, πότε ότι ήθελα να γίνω περιπτεράς. Περιπτεράς μου φαινόταν μια μαγική δουλειά. Καθόσουν σε ένα κομβικό σημείο, παρατηρούσες τους πάντες, διάβαζες όλα τα κόμιξ και τα περιοδικά τζάμπα, έτρωγες όσα παγωτά ήθελες, έπινες όσες γκαζόζες άντεχες, αυτή ήταν δουλειά. Κατόπιν πέρασαν χρόνια που δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Η Υποκριτική μου βγήκε στο Πανεπιστήμιο. Αλλά και τώρα, δε θεωρώ ότι με αυτό θα βγω στη σύνταξη.

Πριν γίνεις ηθοποιός, είχες στο μυαλό σου κάποιον άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό;

Ξεκίνησα σπουδάζοντας Ψυχολογία, μέσω Φιλοσοφικής. Βαρέθηκα και το Πανεπιστήμιο και το όλο κλίμα. Πέρασα στη Σχολή του Κουν, δευτεροετής στη Φιλοσοφική και εκεί βρήκα τον εαυτό μου. Καμία άλλη δουλειά δε με απασχόλησε για χρόνια.

Πότε θυμάσαι να κάνεις τα πρώτα σου παρθενικά βήματα στην κωμωδία και στο θέατρο και ποιο ήταν το πρώτο έργο που πρωταγωνίστησες;

Έπαιξα πρώτη φορά στο Φιντανάκι, Φεβρουάριο του 1989, πρωτοετής ακόμα σπουδαστής στη Δραματική του Θεάτρου Τέχνης. Στο θίασο η Πιττακή, ο Ανδρονίδης, η Κωνσταντάρου, η Αθανασιάδου, ο Δεγαΐτης. Μουσική είχε γράψει ο Χατζιδάκις, σκηνικά ο Τσαρούχης, κοστούμια ο διονύσης Φωτόπουλος. Τους γνώρισα όλους. Ο Τσαρούχης μας έδειχνε πως να ζωγραφίζουμε χαρτόνια και με αυτά έφτιαχνε εικόνες μαγικές. Ο Μίμης Κουγιουμτζής το είχε σκηνοθετήσει. Βέβαια εκεί δεν πρωταγωνιστούσα. Ένα πέρασμα έκανα. Αλλά για μένα ήταν η είσοδος σε έναν κόσμο μαγικό.

Νίκο το << Romantic Fools >> πώς έπεσε στα χέρια σου;

Συνεχώς διαβάζω έργα. Και ελληνικά και αγγλόφωνα στο πρωτότυπο. Με κέντρισε η υπόθεση, το παράγγειλα ταχυδρομικώς, το μετάφρασα και περίμενε τη σειρά του. Ενδιαμέσως γνωρίστηκα και με το συγγραφέα που ζει στη Ν.Υόρκη και μου έστειλε και άλλα έργα του.

Διαβάζοντας το κείμενο αυτό ποια στοιχεία σε ιντριγκάρανε περισσότερο ώστε να μπεις στην διαδικασία να σκηνοθετήσεις την παράσταση;

Κυρίως το ότι παρ’ όλο που είναι μια κωμωδία για τις σχέσεις, δεν είναι καθόλου, αυτό που λέμε, σεξοκωμωδία, καθόλου ευτελής και κακόγουστη και εμπεριέχει και ένα ρομαντισμό, κάτι που έχει χαθεί στις μέρες μας. Ζούμε σε μια κανιβαλιστική εποχή. Ιδίως οι νέες γενιές σήμερα, πιο εύκολα τα σπάνε και τα κάνουν ρημαδιό, παρά φλερτάρουν και επικοινωνούν με ουσία. Στον πυρήνα του το έργο έχει κάτι το παλιομοδίτικο, μια αθωότητα που νομίζω όλοι έχουμε ανάγκη, λίγο πολύ, να ξαναβρίσκουμε πότε πότε. Και φυσικά το γεγονός ότι έχει πολύ πλάκα και πολλή αλήθεια.

Το < Romantic Fools> τι είδους παράσταση είναι; Ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει και ποια τα πλεονεκτήματα που έχει η θεατρική παράσταση;

Είναι μια ξεκάθαρη κωμωδία, με μια έντονη σατιρική πλευρά των καταστάσεων που περνούν οι σχέσεις και η συνεχής προσπάθεια των ανθρώπων να βρουν τον τέλειο σύντροφο. Το βασικό του μήνυμα είναι ότι, όλα αυτά που θεωρούμε “προβλήματα” σε μια συμβίωση, είναι τελικά και αυτά που την αναζωογονούν. Τα πλεονεκτήματά του είναι ότι, καθώς ξετυλίγεται σε 11 εικόνες, έχει μια σπονδυλωτή δομή, με στοιχεία και επιθεωρησιακά και σταντ απ και έτσι επιτυγχάνεται μια αυξημένη αμεσότητα με τους θεατές.

Το casting των ηθοποιών με ποια κριτήρια επιλέχτηκε; Έχετε ξανά συνεργαστεί μαζί;

Με τη Μαργαρίτα είχαμε συνεργαστεί στο Νησί προ πενταετίας. Με τον Αλέξανδρο σε ένα από τα σποτ της καμπάνιας που είχα κάνει προ τετραετίας. Είναι και οι δύο δοτικοί και θετικοί άνθρωποι. Αυτό είναι το βασικό κριτήριο για να συνεργαστώ με κάποιον ηθοποιό. Έχουν χιούμορ, φαντασία και επικοινωνήσαμε μια χαρά.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε να δημιουργούνται διάφορα θεατρικά παντρέματα στο χώρο του δράματος και της κωμωδίας. Τι γνώμη έχεις για όλο αυτό; Πιστεύεις ότι το θεατρόφιλο κοινό έχει την διαίσθησή να ξεχωρίσει την καλή παράσταση που το αφορά;

Ένα καλό έργο δε μπορεί να είναι μόνο τραγωδία ή μόνο κωμωδία, καταντάει αφύσικο και μονοκόμματο. Επίσης το θεατρόφιλο κοινό είναι αρκετά κατακερματισμένο αυτή τη στιγμή, προσπαθεί να προσανατολιστεί ανάμεσα στις αναρίθμητες πρεμιέρες. Αλλά σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι σπάνια πια μια κακή παράσταση στέκεται εμπορικά. Ο κόσμος δεν επιβραβεύει πάντα τις καλύτερες καλλτεχνικά παραστάσεις, αλλά αυτές που εκείνη τη χρονική στιγμή, ικανοποιούν και μια συναισθηματική του ανάγκη, αν θέλεις. Και βέβαια κάνει πλέον πολύ πιο αυστηρές επιλογές.

Νίκο, ποιες συνεργασίες θυμάσαι και πιστεύεις ότι ήταν σταθμός στην επαγγελματική σου καριέρα;

Όλες τις θυμάμαι. Θα έπρεπε να σου αραδιάσω όλο το βιογραφικό μου. Την κάθε μια για διαφορετικούς λόγους. Δεν ξεχωρίζω καμία, γιατί όλες κάτι μου έδωσαν, ακόμα και εκείνες που δεν πέρασα τόσο καλά, μου έδειξαν τι να αποφεύγω στο μέλλον, οπότε και αυτές είναι πολύτιμες για μένα.

Τι θυμάσαι από την τηλεοπτική σειρά το <<Νησί >>;

Τα πάντα. Κάθε ώρα και στιγμή. Δε σου φτάνει όλο το σάιτ να στα πω.

Νίκο, δεν είσαι μόνο ηθοποιός. Πρόσφατα έγινες και πατέρας και απόκτησες το πρώτο σου παιδί. Πώς αισθάνεσαι; Αλλάζει η ζωή σου εντελώς από εδώ και πέρα;

Ηθοποιός είναι επάγγελμα. Πατέρας μια ευλογημένη ιδιότητα. Η ζωή σου αλλάζει στα πάντα. Και κυρίως στη διαχείριση του χρόνου. Και βλέπεις πλέον τον κόσμο με άλλη ματιά, πιο καθαρή και αισιόδοξη. Και με μεγαλύτερη αυταπάρνηση.

Ποια είναι σχέδια που σκέπτεσαι και κάνεις καθημερινά για το παιδί σου ως πατέρας; Θα ήθελες το παιδί σου να ασχοληθεί με την υποκριτική, με την πολιτική, με την σκηνοθεσία ή μήπως με την δημοσιογραφία;

Δε δίνω δεκάρα πραγματικά με τι θα ασχοληθεί ο γιος μου, φτάνει να του αρέσει, να είναι μια τίμια δουλειά και να την κάνει με κέφι. Ο άνθρωπος κάνει τη δουλειά και όχι το αντίστροφο. Σχέδια δεν κάνω για το γιο μου, θα τα κάνει μόνος του άμα μεγαλώσει. Προς το παρόν, τον φροντίζουμε και τον κάνουμε να μας γελάει για να νιώθει χαρούμενος και ασφαλής.

Η πολιτική πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε στην ζωή σου;

Με σκληραγώγησε θα έλεγα. Με ωρίμασε σε κάποια πράγματα και μου άνοιξε τους ορίζοντες. Όσο και να την υποτιμούμε, η πολιτική διαδικασία στην υπηρεσία της κοινωνίας, είναι μια από τις ευγενέστερες ανθρώπινες δραστηριότητες. Ένα από τα χαρακτηριστικά που μας ξεχωρίζουν ως είδος από τα ζώα. Όποιος την περιφρονεί κάνει μέγα λάθος. Εγώ την υπηρέτησα με σκληρή δουλειά και είμαι υπερήφανος που βγήκα από αυτήν φτωχότερος οικονομικά.

Νίκο, ποια είναι η θέση σου απέναντι στο Προσφυγικό , ασφαλιστικό , αγροτικό που είναι μερικά από τα καυτά θέματα της κυβέρνησης; Πώς νομίζεις ότι πρέπει να τα χειριστεί;

Η ερώτησή σου είναι αδύνατον να απαντηθεί με λίγες γραμμές. Ένα μονό θα σου πω: κανένα από αυτά δεν αντιμετωπίζονται με συνθήματα και ιδεολογικές λύσεις. Δεν υπάρχουν ιδεολογίες που λύνουν τα προβλήματα αυτομάτως. Τα προβλήματα για να λυθούν, πρέπει να αντιμετωπίζονται στην πηγή τους, εκεί που ξεκινάνε και τη στιγμή που ξεκινάνε. Αν κακοφορμίσουν, τελείωσες, σε πήρανε φαλάγγι. Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για τίποτα. Και τώρα βρισκόμαστε στο χείλος μιας μη αναστρέψιμης εθνικής καταστροφής.

Τι είναι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα για να μπορέσει να δει καλύτερες μέρες; Ένα νέο φρέσκο πρόσωπο, ένα καινούργιο πολιτικό πρόσωπο, επιστροφή του βασιλιά μήπως ή ένα είδος Μακάριου, εκπρόσωπο της εκκλησίας που θα ενώσει τον Ελληνικό λαό και πάλι;

Θα πρέπει να μου τα ορίσεις όλα αυτά. Τι εννοείς καλύτερες μέρες; Τι εννοείς φρέσκο πρόσωπο; Ηλικιακά; Ο Βασιλιάς πως σου ήρθε; Εννοείς αλλαγή πολιτεύματος; Επίσης, δε νομίζω ότι μπορεί ένας θρησκευτικός ηγέτης να ενώσει όπως γινόταν τα παλαιότερα χρόνια. Η Ελλάδα χρειάζεται όλους τους μορφωμένους Έλληνες που έφυγαν πίσω. Χρειάζεται σχέδιο, καινούριες αξίες, απαραβίαστες από όλους και μια καλύτερη παιδεία. Βλέπεις κάτι από όλα αυτά στον ορίζοντα;

Αν σου ζητούσα να γυρίσεις το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες και τι όχι;

Δε μπορώ να σου πω, αφορούν κάποια πράγματα στην προσωπική μου ζωή. Αλλά για να αλλάξω κάτι, θα έπρεπε να μετανιώσω. Δεν έχει νόημα να μετανιώνεις. Διδάξου από τα λάθη και μην τα ξανακάνεις.

Ποια θεατρική παράσταση παρακολούθησες τελευταία;

Το Μπιλ & Λου στο θέατρο Skrow.

Ποιες είναι οι μελλοντικές κινήσεις του Νίκου Ορφανού;

Το μόνο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι η πρεμιέρα του Romantic Fools. Μετά βλέπουμε.

Και κλείνοντας τη συνέντευξη ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους θεατρόφιλους του www.greekaffair.gr

Να μην ξεχνάνε να κλείνουν τα κινητά τους τελείως πριν την έναρξη των παραστάσεων. Θα απολαύσουν και οι ίδιοι πολύ πιο ανέμελα την παράσταση. Αυτό.

Συνέντευξη – Κυριάκος Τσικορδάνος

k.tsikordanos@gmail.com
www.greekaffair.gr
http://www.greekaffair.gr/interviews/nikos-orfanos-synenteyxi-kyriako-tsikordano/