Πέθανε ο Μίμης Δομάζος, ο «στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου

Ο Μίμης Δομάζος, ο «στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, σύμφωνα με πληροφορίες του ΣΚΑΪ.

Βρισκόταν διασωληνωμένος για δύο περίπου ημέρες στον Ερυθρό Σταυρό.

Ο Μίμης Δομάζος θεωρήθηκε – και όχι άδικα – ο κορυφαίος παίκτης που έχει περάσει μέχρι σήμερα από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν για δύο ολόκληρες δεκαετίες ο «σημαιοφόρος» του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο παίκτης που ξεχώρισε για τη δεξιοτεχνία που διέθετε, για το θέαμα που πρόσφερε στην εξέδρα, για την ουσία που διέκρινε το παιχνίδι του.

Από τα πρώτα βήματα στην κορυφή

Γεννήθηκε στους Aμπελόκηπους στις 22 Iανουαρίου 1942. Tο σπίτι της οικογένειάς του ήταν απέναντι από τη θύρα 12, της Λεωφόρου, και στο διπλανό γηπεδάκι, ο πιτσιρικάς Mίμης κλότσησε για πρώτη φορά την ασπρόμαυρη μπάλα.

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Άμυνα Αμπελοκήπων, όμως όλα έδειχναν πως το μέλλον του ανήκει στον Παναθηναϊκό. Το Νοέμβριο του 1958, ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού θέλησε να διαπιστώσει από μόνος του αν όσα ακούγονταν για τον νεαρό τότε Δημήτρη ήταν αλήθεια. Τον επισκέφθηκε σε μια από τις προπονήσεις του και εντυπωσιάστηκε από τις ικανότητές του. Ο Γκλίσοβιτς εισηγήθηκε αμέσως στη διοίκηση του τριφυλλιού για την απόκτησή του.

Παναθηναϊκός από κούνια ο Δομάζος δε θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόταση αυτή κι έτσι, στο Κύπελλο Χριστουγέννων το 1958 έκανε την ανεπίσημη πρεμιέρα του με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας κόντρα στην ΑΕΚ.

Το καλοκαίρι του 1959 έγινε η οριστικοποίηση της μεταγραφής του στο τριφύλλι ενώ αμέσως μπήκε και στην Εθνική Ομάδα. Ο Μίμης Δομάζος έγινε ο «στρατηγός» του Παναθηναϊκού και της εθνικής και άρχισε να σπάσει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ η καριέρα του μετρά 13 τίτλους.

Δέκα Πρωταθλητή (εννέα με τον Παναθηναϊκό τις περιόδους 1960, 61, 62, 64, 65, 69, 70, 72, 77 και ένα με την AEK το 1979) και τρεις Kυπελλούχου (με τον Παναθηναϊκό το 1967, 69 και 77), αλλά κι ο μοναδικός που βρέθηκε ως αρχηγός ελληνικής ομάδας σε τελικό ποδοσφαιρικής διοργάνωσης της Eυρώπης (η συμμετοχή στον τελικό του Kυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, είναι η χρυσή στιγμή του Παναθηναϊκού, του Δομάζου και γενικότερα του ποδοσφαίρου μας).

Aκόμη ο Mίμης έπαιξε 21 χρόνια στην Eθνική ομάδα (ντεμπούτο στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο γήπεδο της Λεωφόρου στο 1-3 με τη Δανία και φινάλε στις 11 Nοεμβρίου 1980, στο ίδιο γήπεδο, στο φιλικό 3-3 με την Aυστραλία).

Σε 502 ματς φορούσε τα «πράσινα» και σε 34 τα «κίτρινα» της AEK, που αποτέλεσε γιʼ αυτόν, μια μικρή (αλλά επιτυχημένη) παρένθεση.
Aπό τον Mάιο του 1978, έως τον Δεκέμβριο του 1980, όταν κατόπιν πρωτοβουλίας της νεοσύστατης ΠAE Παναθηναϊκός και προσωπικά του πρόεδρου κ. Γιώργου Bαρδινογιάννη, επέστρεψε στη Λεωφόρο, για να ολοκληρώσει την καριέρα του στο «σπίτι» του.

Ο Μίμης Δομάζος ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφερε την φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Σε συνεντεύξεις του ο Μίμης Δομάζος μιλούσε για τη ζωή του, που ήταν ταγμένη στον αθλητισμό.

«Όσο έπαιζα ποδόσφαιρο κοιμόμουν από τις 7 το απόγευμα. Υπάρχει σήμερα νεαρός 16 και 17 ετών που να κοιμάται από τις 7 το απόγευμα; Ξύπναγα κάτα τις 9, πήγαινα στην προπόνηση κανονικά, έκανα ζωή επαγγελματία, παρόλο που δεν ήμουν επαγγελματίας. Δεν κάπνιζα, δεν έπινα και ακόμα μέχρι σήμερα αν μου πείτε καφέ και τσιγάρο δεν ξέρω από αυτά. Μόνο σοκολάτα πίνω.

Πρέπει να είσαι σωστός, η ζωή σου να είναι μετρημένη, κάθε Κυριακή ο κόσμος έρχεται να σε δει κι εσύ πρέπει να είσαι σωστός. Δε λέγανε πάμε να δούμε τον Παναθηναϊκό, λέγανε πάμε να δούμε το Δομάζο με την παρέα τουΈπαιξα 22 χρόνια και τα 22 χρόνια ήμουν στη πρώτη γραμμή. Για να είμαι στην πρώτη γραμμή όλα αυτά τα χρόνια, κι από τα 30 παιχνίδια να παίζω τα 28 καλά και να είμαι πρώτος, έκανα πάρα πολύ σωστή και διατροφή και ζωή. Δεν είναι εύκολο το ποδόσφαιρο.

Εγώ όλη την βδομάδα προετοιμαζόμουν ποιος θα έρθει πάνω μου. Ένας θα είναι; Δύο; Όπως πάνε οι Τορέρο στον ταύρο επάνω και του πετάνε τα βέλη επάνω για να τον εξασθενίσουν για να έρθει μετά ο ταυρομάχος για να σκοτώσει τον ταύρο έτσι ήμουν κι εγώ. Έτρεχα, τον έφερνα όπου ήθελα τον παίκτη γιατί είχα πολλά πνευμόνια και δεν κουραζόμουν, και μόλις τους έβλεπα έτοιμους τους κορόιδευα. Έτσι ήμουν σαν τον ταυρομάχο..» είχε εξομολογηθεί.

TLIFE.GR