Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Επιλέγω πάντα αυτό που δεν έχω δοκιμάσει»

Είναι καλά. Έχει αυτή την ηρεμία που στο πρόσωπο μεταφράζεται σε απουσία συσπάσεων και ελαφρύ μειδίαμα, γεμάτο βλέμμα και έλλειψη έντασης. Τον ξέρω πολλά χρόνια. Και τον αγαπώ σαν δικό μου άνθρωπο, σαν άνθρωπο της οικογένειάς μου. Άλλωστε εκτός από όσα μας ενώνουν, υπάρχει και αυτός ο κοινός τόπος καταγωγής. Η Μυτιλήνη. Εκεί ο παππούς του ήταν δάσκαλος του μπαμπά μου, κάτι που ανακαλύψαμε στην πορεία της φιλίας μας. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης  στο jenny.gr καλεσμένος μου να μιλήσουμε για το τώρα και για όσα αξίζει να αναλύουμε και να συζητάμε. Κι έρχεται με χαρά. «Είμαι καλά και χαίρομαι γιατί θα ξανασυνεργαστώ με τον Θοδωρή Πετρόπουλο στην τηλεόραση, θα ξανασυναντηθώ με την Μαρία Καβογιάννη μετά από είκοσι χρόνια…» Πέρασαν τόσα; Αναρωτιέμαι. «Ναι, όντως είναι τόσα. Σε παραπλανούν οι επαναλήψεις που σε κάνουν να νομίζεις ότι είναι πολύ πρόσφατο αυτό που βλέπεις. Όμως δεν είναι έτσι». Η κουβέντα μας ξεδιπλώνεται μέσα από τα σχέδια του μέλλοντος που έρχονται να συναντήσουν το ευτυχισμένο παρελθόν. Από την Αφροδίτη Γραμμέλη
Έχετε καρμική σχέση με τον Θοδωρή Πετρόπουλο…

«Ναι, έχουμε πια σχέση συγγένειας. Τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια όπως καταλαβαίνεις. Από τα «Εγκλήματα» και μετά έδεσε η πορεία μας. Συνεργάζομαι σχεδόν αποκλειστικά μαζί του. Μου άνοιξε δρόμους, με βοήθησε να προχωρήσω στο θέατρο και κάναμε πολύ ωραίες δουλειές».

Η ανάγκη να ξανασυναντηθείς με κάποιον άνθρωπο επαγγελματικά τι σημαίνει;
«Είναι ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει και σε μία σχέση. Στην δουλειά απλά τα αποτελέσματα απλά στην δουλειά είναι πιο χειροπιαστά. Η Μαρία Καβογιάννη είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ και εκτιμώ όχι μόνο σαν φίλη αλλά και σαν καλλιτέχνη. Την αγαπώ και την εκτιμώ. Χαίρομαι που θα μιλήσω μαζί της πάνω στην σκηνή».
Έχεις πια την πολυτέλεια να διαλέγεις τους συνεργάτες σου;
«θέλω να είμαι λίγο πιο ανοιχτός. Δεν θέλω μόνο να επιλέγω, θέλω και να με επιλέγουν. Όπως και στη ζωή. Το να ερωτευθείς κάποιον ή κάποια τι νόημα έχει αν δεν υπάρχει έρωτας κι από τα δύο μέρη; Ο πόθος της συνάντησης πρέπει να υπάρχει κι από τα δύο μέρη κι αν ακόμα δεν υπάρχει να δημιουργηθεί. Εμένα αυτό μου αρέσει πάρα πολύ ιδίως όταν πρόκειται να συναντήσω ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Μπορεί όμως και να δημιουργηθεί η έκπληξη. Και σε αυτό είμαι ανοιχτός. Ανακαλύπτεις κάτι ωραίο. Όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι που σου προσφέρει η δική μας η δουλειά. Κι εγώ ήμουν πάντα ανοιχτός σε αυτό το παιχνίδι».
Στην δουλειά σου ήσουν πάντα ανοιχτός στο συναντάς και να δίνεις;
«Ναι. Σκεφτόμουν προχθές πως όταν ήμουν μικρός αυτό που μου έλεγαν ότι απαγορεύεται αυτό εγώ ήθελα να το ψάξω. Δεν καταλαβαίνω αυτό που λένε πολλές φορές: Φάε αυτό το φαΐ. /Όχι/ Μα, γιατί; Το δοκίμασες και δεν σου αρέσει;/ Όχι δεν το δοκίμασα αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα μου αρέσει./ Ε, αυτό με τρελαίνει. Εγώ συνήθως όταν πάω σε ένα εστιατόριο επιλέγω πάντα αυτό που δεν έχω δοκιμάσει. Ειδικά όταν κάνω ταξίδια».

Κάνεις πολλά ταξίδια;
«Δόξα τω Θεώ. Όχι τόσα όσα έκανα πριν από πέντε χρόνια λόγω κρίσης αλλά κάθε φορά που μπορώ και μου δίνεται η ευκαιρία το κάνω. Ακόμη και μέχρι την Καλαμάτα που το θεωρώ ένα πολύ ωραίο ταξίδι. Είναι κοντινό αλλά πολύ ωραίο ταξίδι».
Η Καλαμάτα πλέον έχει ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή σου;
«Είναι πλέον το σημείο που μπορώ να ξεφύγω, να αναπνεύσω, να δω τα αστέρια. Να ασχοληθώ με τη γη που μου αρέσει. Υπάρχει και η Μυτιλήνη, ο γενέθλιος τόπος μου, άλλο πράγμα».
Έχεις ζήσει πολλές και διαφορετικές καταστάσεις. Αυτό που ζούμε τώρα το ανέμενες;
«Νομίζω ότι το περίμενα. Όλα έδειχναν ότι τα πράγματα πηγαίνουν προς τα εκεί. Κι όταν το ισχυριζόσουν πριν από λίγα χρόνια σε έλεγαν απαισιόδοξο. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιο βαρύ από αυτό που περιμέναμε. Είναι μια εποχή που κυριαρχεί το θράσος, η ιδεοληψία και το ψέμα. Είναι άγριο όλο αυτό. Ζούμε μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή της ιστορίας ως Έλληνες και ως πολίτες του κόσμου. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε ο καθένας την δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί».
Σαν άνθρωπος είσαι αισιόδοξος;
«Είμαι ένας άνθρωπος αισιόδοξος που μαυρίζω πολύ εύκολα. Μετά επανέρχομαι. Όμως υπάρχουν πράγματα που με μαυρίζουν πολύ τον τελευταίο καιρό. Όμως το ελληνικό φως σου δίνει την δυνατότητα να τα βλέπεις όλα λίγο πιο όμορφα».
Την πορεία προς το φως την βρίσκεις μόνος σου ή σε βοηθούν οι δικοί σου άνθρωποι;
«Μόνοι μας πορευόμαστε σε αυτή τη ζωή αλλά πάντα ένας καλός φίλος που έχει δει κάτι περισσότερο από σένα, μια καλή συντροφιά μπορεί να σου ανοίξει ένα νέο παράθυρο το οποίο μπορεί να είναι συναρπαστικό».
Έχεις πολλά παράθυρα ακόμη να ανοίξεις;
«Ελπίζω πως έχω πολλά. Φτάνεις σε μια ηλικία που πας να πεις τα ξέρω όλα η ζωή σου φανερώνει μια καινούρια σελίδα αδιάβαστη. Σκέψου να είχαν τελειώσει οι σελίδες… Γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα, που λέει κι ο Σολωμός».
Σου λείπει κάποιο πρόσωπο;
«Η απουσία με τον καιρό γίνεται παρουσία., Λείπουν μερικά πράγματα από την φυσική τους παρουσία αλλά είναι τόσο έντονα χαραγμένη η παρουσία τους στην ζωή σου που εντέλει δεν σου λείπουν και τόσο».

Περισσότερα στο www.jenny.gr