Φτάνοντας στους πρόποδες της Βερλίγκας για το μάζεμα της Νάνας (pics trikalaidees)

Η αναζήτηση της νάνας πρόσχημα μάλλον για βόλτα στο βουνό…Οι νάνες είναι φυτά μια παραλλαγή του βλήτου, αλλά σε πολύ νόστιμη εκδοχή, φυτρώνουν από τα 1800μ και πάνω και συναντιούνται κυρίως σε μαντριά άδεια,  τα οποία αποκτούν ζωή όταν οι κτηνοτρόφοι ανεβάζουν τα πρόβατα γύρω στα τέλη Μαίου στον ορεινό όγκο .Οι νάνες τρώγονται βραστές ως  ένα  εξαιρετικό σπάνιο σαλατικό, για εκλεκτούς και μάλλον μυημένους, αφού χρειάζεται για να μαζευτούν, πέρα από την ειδική εποχή, την μικρή περίοδο αλλά και την ανάβαση στο δύσμορφο μέρος. Εμείς επιχειρήσαμε την πρόσβαση (μόνο με 4χ4) με καλό αποτέλεσμα συγκομιδής και το κυριότερο γεμάτοι εκπληκτικές εικόνες από την μαγεία της φύσης και του αλπικού τοπίου. 

Η «Βερλίγκα» αν και συχνά αναγράφεται ως «Δρακόλιμνη του Περιστερίου» στην πραγματικότητα δεν είναι λίμνη. Πρόκειται για κάποια ρέματα που δημιουργούνται στην περιοχή από το λιώσιμο των χιονιών. Τα τρεχούμενα και πολύ κρύα νερά τους διασχίζουν φιδωτά ένα μικρό οροπέδιο, στην άκρη του οποίου υπάρχει μια τρύπα η οποία τα απορροφά. Είναι μια όμορφη και σίγουρα ασυνήθιστη εικόνα που σύμφωνα με την παράδοση η δημιουργία της οφείλεται σε έναν φιδόμορφο δράκο που ζούσε κάποτε εδώ, χωμένος βαθιά μέσα στην γη. Λέγεται ότι κάποια στιγμή και για άγνωστο σ’ εμάς λόγο, ο δράκος αυτός ξεπετάχτηκε από τους βράχους της περιοχής και βρέθηκε να κινείται πάνω στη γη. Η διάρκεια της παραμονής του στην επιφάνεια ήταν πολύ σύντομη αφού γρήγορα βρήκε μια τρύπα στο έδαφος και ξαναχώθηκε μέσα στη γη, για να εξαφανιστεί από τότε μια και για πάντα. Τα ίχνη όμως που δημιούργησε το σύντομο αυτό πέρασμα του από το σημείο αυτό, έμειναν να μας τον θυμίζουν. Σ’ αυτά κυλούν τα νερά της «Βερλίγκας» ενώ από την τρύπα όπου μπήκε και χάθηκε ο δράκος, «εξαφανίζεται» και το νερό της. Βέβαια αυτό μας εμφανίζεται ξανά λίγο πιο κάτω και από εκεί αρχίζει η δημιουργία του Ασπροποτάμου (Αχελώου).