ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ από την δικηγόρο Φωτεινή Μπαλούτσου!
Ομολογουμένως, είναι δύσκολο πια στις μέρες μας να βρεις το «άλλο σου μισό». Όχι πως η ανάγκη δεν υφίσταται, τουναντίον μπορεί και περισσότερο από πριν, απλά επειδή όλα γύρω μας μεταλλάχτηκαν φυσικό επακόλουθο ήταν να επηρεαστεί και το συναίσθημα αυτό. Γιατί έχει αλλάξει τόσο το πώς φλερτάρει ο άνθρωπος σήμερα όσο και το πού και το γιατί.
Εφόσον άλλαξαν οι εποχές, η κοινωνία, τα στερεότυπα, απλοποιήθηκαν και εκμηδενίστηκαν βιώματα δεκαετιών. Μεγαλώσαμε με άλλου είδους συμβουλές, εικόνες και πρότυπα. Όλοι έχουμε μνήμες ή έχουμε ακούσει ιστορίες για τα περίφημα «προξενιά» μιας άλλης εποχής!! Από τις κυρίες δηλαδή που ασκούσαν «λειτούργημα», ως προξενήτρες, να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους …να παντρέψουν τους ελεύθερους και τις ελεύθερες του τότε αλλά και τους «μαγκούφηδες». Μία ήταν η ερώτηση περί γάμου.. «από έρωτα ή προξενιό;» Και δεν ήταν ντροπή..το αντίθετο μάλιστα. Το να σου χτυπήσει την πόρτα η προξενήτρα ήταν τιμή για το σπιτικό σου, για τον πατέρα της κοπέλας, αφού σήμαινε πως ήταν περιζήτητη νύφη και «κορίτσι από σπίτι».
Ο έρωτας ήταν παρεξηγημένο συναίσθημα. Υπήρχε όμως και ήταν αγνός!!. Οι κοπέλες δεν τολμούσαν να το εκμυστηρευτούν και τα αγόρια έπρεπε να έχουν πολύ θάρρος για να τολμήσουν να ζητήσουν το «χέρι» αυτής που ερωτεύτηκαν εφόσον βέβαια ήταν επαγγελματικά αποκατεστημένοι, αλλιώς το παιχνίδι ήταν χαμένο. Το προξενιό παραμόνευε και η αγαπημένη τους γινόταν «καπνός»!.
«Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευτείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για να αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις». Όσκαρ Ουάιλντ.
Ένα γνωμικό περί φλερτ και έρωτα. Περί εκείνου του «παιχνιδιού» που αφορά μόνο τα μάτια και την καρδιά. Γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα… από την «πρώτη ματιά». Το που θα συναντήσεις όμως το πρόσωπο που θα σε «τυφλώσει» έχει αλλάξει άρδην.
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, αναβιώνουμε ρομαντικούς τρόπους προσέγγισης της γυναίκας από το άρρεν φύλλο. Το επικίνδυνο σημείο εκείνης της εποχής ήταν η «βόλτα». Στους περιπάτους ή τις βόλτες του σαββατοκύριακου οι δεσποινίδες συνοδευόμενες από αδερφούς- γονείς ή στη βόλτα με τις φίλες, ήταν το πιθανότερο μέρος να βρουν το ταίρι τους. Ήταν το φημισμένο «νυφοπάζαρο». 
Φωτό από: odosomorfias.blogspot.com
Στην πόλη μας το περί ου ο λόγος σημείο ήταν ο κεντρικός πεζόδρομος της Ασκληπιού. Δεκαετία του πενήντα- εξήντα, ο φημισμένος σε όλους δρόμος μετατρεπόταν σε πασαρέλα. Όλοι καλοντυμένοι, με τα κοστούμια και τα deux-piece (ντε-πιε) , «σουλατσάριζαν» πάνω- κάτω με τις ώρες σε δύο λωρίδες κυκλοφορίας, μία προς το σταθμό και μία προς την γέφυρα, για να εντυπωσιάσουν κάποιον ή κάποια. Για να φλερτάρουν με τα μάτια. Ειδικά τα Σαββατοκύριακα η Ασκληπιού βούλιαζε από κόσμο και δίκαια αυτό το αλισβερίσι το ονόμασαν «νυφοπάζαρο». Χιλιάδες σόλες και τακουνάκια φθάρθηκαν από τις ατελείωτες βόλτες, καθώς εκεί προσδοκούσες να δεις το πρόσωπο που σε ενδιέφερε ερωτικά. Άλλες εποχές με άλλου είδους γοητεία…
Ο χρόνος όμως προχώρησε. Η γυναίκα ανεξαρτητοποιήθηκε, απελευθερώθηκε από τα ταμπού και τις δεσμεύσεις, χειραγωγήθηκε και όχι μόνο γνωρίζει καλά τι θέλει αλλά και το διεκδικεί. Δεν περιμένει πια να την «κοιτάξουν» αλλά φλερτάρει πρώτη, ενώ ο άντρας που ξεπερνάει την ηλικία των σαράντα και δεν έχει παντρευτεί δεν είναι στα μάτια του κόσμου ο «μαγκούφης» αλλά ο «αμετανόητος εργένης» με τις πολλές κατακτήσεις.
Και ενώ θεωρητικά πιστεύαμε πως τα του παρελθόντος «μέσα» γνωριμιών προσπεράστηκαν στην πράξη διαπιστώνουμε πως υφίστανται με άλλη, πιο εξελιγμένη, μορφή και ονομασία. Με τα χρόνια το προξενιό αντικαταστάθηκε από τα γραφεία συνοικεσίων, όπου οργανωμένο προσωπικό επεξεργάζεται τις απαιτήσεις του πελάτη προς ανεύρεση συντρόφου με σκοπό τον γάμο και αναλόγως προτείνει. Και η εξέλιξη της τεχνολογίας με τη χρήση του internet δημιούργησε την τελευταία τουλάχιστον δεκαπενταετία τα λεγόμενα chat rooms ή αλλιώς τα e- νυφοπάζαρα!
Στροφή λοιπόν 360ο μοιρών από το παρελθόν στο παρόν, ωστόσο με κοινό παρανομαστή… το φλερτ, τον έρωτα και γιατί όχι και τον γάμο.
Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν τη δυνατότητα σε πολλούς να διατηρούν λογαριασμό στο διαδίκτυο για γνωριμίες. Για να γνωρίσουν καινούργιους φίλους, να διατηρήσουν επαφή με αυτούς που δεν μπορούν εύκολα να συναντήσουν, να ικανοποιήσουν κάθε ερωτική τους επιθυμία, γιατί είναι μόδα, γιατί τους συναρπάζει η ανωνυμία και κυρίως διότι με τον τρόπο αυτό μπορούν να πλασάρουν όποια εικόνα θέλουν για τον εαυτό τους. Εικονική πραγματικότητα λοιπόν… ουδείς γνωρίζει ουδένα.
Μερικοί εθίζονται με αυτό, άλλοι το χρησιμοποιούν περιστασιακά, άλλοι πάλι καθόλου. Το φλερτ μέσω διαδικτύου σύμφωνα με έρευνες ψυχολόγων γνωρίζει ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια όχι μόνο από εφήβους αλλά και από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Κάτι που δηλώνει τον φόβο και την έλλειψη αυτοπεποίθησης και επικοινωνίας των ανθρώπων σήμερα είτε έχουν σύντροφο είτε όχι.
Στις μέρες μας μικροί και μεγάλοι αδυνατούμε να διαχειριστούμε σωστά τον χρόνο και το αίσθημα του «βαριέμαι», εξαιτίας της ταχύτητας και της άμεσης ικανοποίησης των αναγκών και των επιθυμιών μας. Με ένα «κλικ» στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού απολαμβάνουμε το φαγητό, τις αγορές καταναλωτικών αγαθών, γίνεται η διεκπεραίωση υποχρεώσεων, η τηλεργασία, η κάθε είδους κοινωνική επαφή. Και εμείς… στον καναπέ ή όχι, πάντως εντός των ορίων του σπιτιού μας, αφεθήκαμε στο έλεος της τεχνολογίας, γίναμε «μίζεροι» και βάλαμε «φυλακή» τον εαυτό μας. Αποστασιοποιηθήκαμε, απομακρυνθήκαμε από τις face to face συναλλαγές και συναναστροφές, από την αναζήτηση συντρόφων εξ επαφής και από τις κοινωνικές σχέσεις. Χάσαμε την επαφή με το φλερτ και τον έρωτα με τον αληθινό τρόπο.
Διότι για να φλερτάρει κάποιος πρέπει να βγει από το σπίτι. Να πάει κάπου, να συναναστραφεί με κόσμο, να ξοδέψει χρήματα και «φαιά ουσία». Να προσπαθήσει να γίνει αρεστός ή αρεστή, όμορφος ή όμορφη, να πλασάρει τον εαυτό του. Να τολμήσει να κοιτάξει στα μάτια το πρόσωπο που του τράβηξε την προσοχή. Να βρει τη σωστή λέξη στη σωστή στιγμή για να τον/την φέρει κοντά του. Άλλωστε ποτέ δεν ήταν εύκολο το να γνωρίσεις κάποιον ή κάποια. Και εκεί κρύβεται όλη η γοητεία του παιχνιδιού… Ο τολμών νικά!
Μέσω του διαδικτύου όμως, ως μεσάζων, για γνωριμίες, όλα αυτά απουσιάζουν….είναι ανούσια και αυτό επειδή εύκολα μετακινούμαστε από το πραγματικό στο φανταστικό.. Εξίσου εύκολα όμως μπορεί να οδηγηθούμε και στην ψευδαίσθηση.
Το φλερτ και ο έρωτας μέσω ανταλλαγής μηνυμάτων και φωτογραφιών λειτούργησε ως τρόπος έκφρασης του «φανταστικού». Ο άνθρωπος με τον τρόπο αυτό εγκρίνει ή απορρίπτει πιθανούς συντρόφους με μία μόνο κίνηση, φλερτάρει δίχως αύριο, με μοναδικό κριτήριο την άμεση και παροδική ικανοποίηση του «εγώ» του. Η ανασφάλεια , οι φοβίες που τον διακατέχουν και οι φοβικές συνθήκες της πανδημίας γενικότερα τον οδήγησαν στο να επικεντρώνεται κυρίως στην ταχύτητα και την επιφανειακή κατάκτηση και απόλαυση. Προτιμά να ζήσει την φαντασίωση και να νιώσει στιγμιαία ευτυχισμένος παρά να κυνηγήσει το πραγματικό, όπως έκανε «μέχρι χτες».
Σαφώς υπάρχουν και περιπτώσεις ατόμων που γνώρισαν το «άλλο τους μισό», ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν μέσω διαδικτύου, παραμένουν όμως ελάχιστες.
Καθώς όμως , η οθόνη προσφέρει ανωνυμία, απόσταση και απενοχοποίηση έχει ως αποτέλεσμα να κρύβει και παγίδες, οι οποίες αργούν να γίνουν αντιληπτές. Και η απογοήτευση είναι προ των πυλών…
Διότι τα κομπιούτερ δεν μιλάνε για «αγάπη» και τα chatrooms ή αλλιώς «e-νυφοπάζαρα» δεν απαιτούν τόλμη και αυτοπεποίθηση για να φλερτάρεις και να ερωτευτείς. Εκείνο που θα πρέπει να επιδιώξουμε και να ζήσουμε είναι η ομορφιά της κατάκτησης μιας αληθινής ματιάς, με βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα, συζήτηση με γκριμάτσες και χαμόγελα αληθινά και όχι «κλικ» που απεικονίζουν όλα αυτά τα συναισθήματα, το ραντεβού με την πραγματικότητα και όχι με μια εικόνα.
Διαδικτυακά, ο καθένας είναι κλεισμένος στο κάστρο του. Το μόνο σίγουρο όμως, είναι πως ο «πρίγκιπας πάνω στο άσπρο άλογο» δεν έχει internet ! Όσο για την πριγκίπισσα… είστε βέβαιοι πως έχει πιστοποιητικό ότι είναι «γαλαζοαίματη;»…
