Τι μπορεί να συνδέει μια μικρή ομάδα αγροτών με τον γαλλικό οίκο υψηλής ραπτικής Chanel ;

Τι μπορεί να συνδέει μια μικρή ομάδα αγροτών από τα Φάρσαλα με τον γαλλικό οίκο υψηλής ραπτικής Chanel; Η απάντηση είναι περισσότερο αναμενόμενη από όσο φαντάζει εξαρχής, αφού το νήμα είναι φτιαγμένο από βαμβάκι. Όχι όμως βαμβάκι ό,τι να ‘ναι, αλλά βιολογικό, του οποίου η καλλιέργεια στηρίζεται στις αρχές της αναγεννητικής γεωργίας που παράγεται σε ευρωπαϊκό έδαφος με μεθόδους που σέβονται το περιβάλλον και την κοινωνία. Γιατί μόνο ένα τέτοιο βαμβάκι ανταποκρίνεται στα στάνταρ του διάσημου οίκου, και μόνο ένα τέτοιο βαμβάκι μπορεί να φέρει καλύτερο εισόδημα και -γιατί όχι- καλύτερη ζωή σε καλύτερο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον για αυτούς που το παράγουν.

Όλα ξεκίνησαν πριν από 10 χρόνια στα Φάρσαλα. Τότε επισκέφτηκε την περιοχή εκπρόσωπος από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Βιολογικής Γεωργίας – FIBL, στο πλαίσιο της συνεργασίας που υπήρχε με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σε διάφορα προγράμματα. «Πήγαμε κυρίως στα βουνά γιατί το θέμα μας ήταν τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Κάποια στιγμή κοιτάζοντας ο άνθρωπος γύρω γύρω, είδε ότι παντού υπήρχε βαμβάκι. “Θέλετε να σας στείλουμε κάποιον εξειδικευμένο για το βαμβάκι;” ρώτησε», διηγείται η κ. Δήμητρα Γάκη, γεωπόνος PHD στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

«Όπως καταλαβαίνετε, απαντήσαμε θετικά και αρχίσαμε να ψάχνουμε αν κάποιος στην περιοχή έκανε βιολογικό βαμβάκι. Βρήκαμε δύο άτομα που είχαν περίπου 30 στρέμματα ο καθένας. Ο ένας ταγμένος στη βιολογική, ο άλλος όμως δεν ενδιαφερόταν και πολύ».

Ο ειδικός ήρθε, μελέτησε την περιοχή και απεφάνθη ότι θα μπορούσε να γίνει «κοιτίδα βιολογικού σπόρου βαμβακιού για όλο τον κόσμο». Έγραψε μάλιστα και ένα report για τις προοπτικές του βάμβακος στη Θεσσαλία… αλλά λίγο η ανοργανωσιά, λίγο η έλλειψη χρηματοδότησης, το όλο θέμα ξεχάστηκε και η ζωή συνέχισε να κυλάει όπως πάντα. Το βαμβάκι εξακολουθούσε να καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις, να ποτίζεται με το κανονάκι. Κανένας δεν έδινε σημασία στην ποιότητα της ίνας του παραγόμενου προϊόντος, αφού έτσι κι αλλιώς η επιδότηση είναι η ίδια για όλους.

Έχουν πλέον περάσει 7 χρόνια από εκείνο το report και κανείς δεν θυμάται ούτε καν πού βρίσκεται, όταν χτυπάει το τηλέφωνο στο εργαστήριο Γεωργίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ένας επιστήμονας από το Ινστιτούτο Αναγεννητικής Γεωργίας με έδρα την Ελβετία έχει εντοπίσει την αναφορά. «Μας είπε ότι ενδιαφέρεται να δει αν μπορεί να στηθεί μια αλυσίδα αναγεννητικής γεωργίας στη Θεσσαλία», διηγείται η κ. Γάκη. Αυτή τη φορά υπήρξε μεγαλύτερη κινητοποίηση και το Εθνικό Κέντρο Ποιότητας Βάμβακος σε συνεργασία με το ΕΘΙΑΓΕ υπέδειξαν δύο τόπους για τη δοκιμή με βάση την ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος και τις εδαφοκλιματικές συνθήκες. Τα Φάρσαλα και τον Δομοκό.

Από αριστερά: Νίκος Γούσιος, αντιπρόεδρος του Ενιπέα, Χρήστος Γιαννακάκης, αντιπρόεδρος της Εθνικής Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, Αθανάσιος Καραΐσκος, πρόεδρος του Ενιπέα, Μελίνα Γκουνταροπούλου, Σοφία Γραμμενοπούλου και η Χαρούλα Καρατοσίδου, γεωπόνος υπεύθυνη για το πρόγραμμα αναγεννητικής γεωργίας. (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ)

«Κάναμε τότε μια συγκέντρωση και καλέσαμε πολλούς συνεταιρισμούς, νέα παιδιά, αγρότες της περιοχής», θυμάται η κ. Γάκη. «Μας μίλησε ένας άνθρωπος από το Earthworm Foundation, σε ελληνική μετάφραση “Το σκουλήκι της Γης”, που παρουσίασε τις αρχές της αναγεννητικής γεωργίας. Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε το έδαφος να είναι ζωντανό και υγιές για να μπορεί να συνεχίσει να παράγει και να αναπαράγεται. Και πώς μπορούμε να μεταφέρουμε τις αρετές, τα καλά του εδάφους παραγωγής και στο προϊόν. Εξήγησε ότι είναι σημαντικό επίσης οι καταναλωτές να γνωρίζουν όχι μόνο ότι παράγεται ένα ποιοτικό προϊόν κάπου στον κόσμο, αλλά ότι στην περιοχή παραγωγής δεν δημιουργούνται περιβαλλοντικά, κοινωνικά ή οικονομικά προβλήματα. Είπε, επίσης, ότι θα πρέπει να φυτεύεται το έδαφος για να προστατεύεται, όταν δεν υπάρχει η κύρια καλλιέργεια. Προφανώς εξήγησε ότι χρειαζόταν να γίνουν πολύ περισσότερα από τα συνήθη, αλλά νομίζω κατάφερε να κερδίσει το παιχνίδι». Το Earthworm Foundation έχει στόχο να ενώσει παραγωγούς με επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο έτσι ώστε να προωθηθεί η αναγεννητική γεωργία.

«Όταν μετά το συζητήσαμε με τα παιδιά από την ομάδα του Ενιπέα (σ.σ. συνεταιρισμός νέων παραγωγών που δημιουργήθηκε το 2017 και σήμερα έχει 110 μέλη και 4 ομάδες παραγωγών που καλλιεργούν συνολικά 5.000 στρέμματα), είπαν “πάμε να το κάνουμε”», καταλήγει η κ. Γάκη.

«Πήγαμε στο υπουργείο και μας είπαν «αχ, τι ωραία πράγματα που κάνετε», αλλά δεν ξέρουμε αν θα πάρετε την επιδότηση», θυμάται η κ. Γάκη. Ευτυχώς η παρεξήγηση λύθηκε με υπουργική απόφαση.

«Όταν έγινε η πρόταση από το πανεπιστήμιο, αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε. Θέλαμε να μπούμε στη “νέα τάξη” καλλιέργειας, να δοκιμάσουμε πράγματα. Μας είπαν επίσης ότι θα κάνουμε επιμορφωτικά σεμινάρια, και για εμάς αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί εδώ η γνώση δεν είναι κάτι αυτονόητο. Επίσης, το δέλεαρ της εξαγωγής σε μια ευρωπαϊκή αγορά ήταν μεγάλο», περιγράφει ως εκπρόσωπος του Ενιπέα ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Θανάσης Καραΐσκος. Οι παραγωγοί κάθισαν στο θρανίο για να μάθουν τι είναι έδαφος και να πληροφορηθούν ότι όλα τα σημεία της καλλιέργειάς τους δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες, οπότε πρέπει να εφαρμόσουν γεωργία ακριβείας. «Αν έχεις ένα πρόβλημα στο πόδι και χρειάζεται να βάλεις κρέμα, δεν θα την απλώσεις σε όλο το σώμα, γιατί θα ξοδέψεις πολλή κρέμα χωρίς λόγο», λέει χαρακτηριστικά γεωπόνος που έχει ειδικευτεί στη γεωργία ακριβείας.

kathimerini.gr