Ρετρό Αναδρομή: Η ζωή στο ποτάμι της Βούλας Τρικάλων, δεκαετία ’60
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του φωτογράφου Τάκη Τλούπα από το 1961 αποτυπώνει μια σκηνή καθημερινής ζωής που σήμερα φαντάζει σαν εικόνα άλλης εποχής.
Οι γυναίκες στον ποταμό έξω από την πόλη των Τρικάλων, κοντά στο Πετρωτό, πλένουν φλοκάτες και κουβέρτες, χτυπώντας τις με τον κόπανο για να καθαριστούν καλά. Το σημείο όπου εκτυλίσσεται αυτή η σκηνή είναι η Βούλα, πίσω από τον Άγιο Στέφανο, εκεί όπου σήμερα βρίσκονται τα λατομεία. Στη δεκαετία του ’60, όμως, η περιοχή ήταν γεμάτη ζωή, με τα νερά του ποταμού να κυλούν καθαρά και να είναι το βασικό σημείο πλυσίματος των οικογενειών. “Έτσι ακριβώς ήταν!” λέει ο Γιάννης, που γεννήθηκε το 1962 και θυμάται τις εικόνες από τα παιδικά του χρόνια.
“Οι μανάδες μας και οι γυναίκες της γειτονιάς πηγαίναμε στο ποτάμι και πλέναμε τα πάντα. Κουβέρτες, φλοκάτες, ρούχα. Τα χτυπούσαμε με τον κόπανο για να ξεπλυθούν και μετά τα μεταφέραμε σπίτι για να τα απλώσουμε στον ήλιο. Οι γυναίκες έκαναν αυτή τη δουλειά με κόπο και καθημερινά, αλλά ήταν και μια ευκαιρία να συναντηθούν και να συζητήσουν.”
Ο ποταμός, με τα αβαθή και δροσερά νερά του, ήταν το ιδανικό σημείο για το πλύσιμο των ρούχων, ενώ την ίδια στιγμή, για τα παιδιά της περιοχής, ήταν και χώρος παιχνιδιού.
“Το καλοκαίρι πηγαίναμε με τα ποδήλατα για μπάνιο. Το νερό ήταν παγωμένο, αλλά πολύ καθαρό. Θυμάμαι ακόμα τις καραβίδες που ψαρεύαμε με καλάθια. Αυτές ήταν αξέχαστες στιγμές”, θυμάται ο Γιάννης. Το ποτάμι της Βούλας, που σήμερα είναι γνωστό για τα λατομεία του, ήταν κάποτε η καρδιά της καθημερινότητας για τους κατοίκους της περιοχής.
Ο χρόνος έχει περάσει, οι συνθήκες έχουν αλλάξει και οι εικόνες αυτές φαίνονται τώρα σαν απόμακρες αναμνήσεις ενός κόσμου που έχει χαθεί. Ωστόσο, παραμένουν ζωντανές στη μνήμη αυτών που τις έζησαν, όπως ο Γιάννης, που με νοσταλγία θυμάται εκείνα τα απλά, γεμάτα ζωή χρόνια.
Η φωτογραφία του Τάκη Τλούπα, όπως και οι αναμνήσεις από την παιδική ηλικία των ντόπιων, είναι ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι της τοπικής ιστορίας, που μας υπενθυμίζει την αξία των απλών, καθημερινών στιγμών και της σχέσης με τη φύση που σήμερα φαντάζει τόσο διαφορετική από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
