Ο Τρικαλινός ιερέας- «προστάτης» των παιδιών με καρκίνο!
Ο πατήρ-Νικόλαος, της ενορίας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος κάθε βράδυ, όσο βαρύ κι αν είναι το πρόγραμμα της ημέρας, ο πατήρ- Νικόλαος Παπαγεωργίου θα βρεθεί στην Παιδοογκολογική Κλινική του Ιπποκρατείου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Εκεί θα αστειευθεί, θα μεταμφιεστεί, θα παίξει με τα παιδιά και θα στηρίξει ψυχολογικά τους γονείς, προσφέροντας υπηρεσίες που μόνο θεάρεστες μπορούν να χαρακτηριστούν.
Ο πατήρ Νικόλαος Παπαγεωργίου, με καταγωγή από την Μεγάρχη Τρικάλων, κρατά στα χέρια του μία ζωγραφιά του Άγγελου, ενός παιδιού που νικήθηκε από τον καρκίνο. Έτσι, ως άγγελο στον ουρανό, φαντάστηκαν τον Άγγελο και τον απεικόνισαν τα αδέλφια του, στη ζωγραφιά που χάρισαν στον αρχιμανδρίτη ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα τους προσέφερε… Ο πατήρ-Νικόλαος, της ενορίας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Η ώρα πάει 9.30 το βράδυ! Ο αρχιμανδρίτης Νικόλαος Παπαγεωργίου, προϊστάμενος του ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, στην περιοχή της Φλέμινγκ, κλειδώνει πίσω του το γραφείο και κινεί για το Ιπποκράτειο. Μέσα σε λίγα λεπτά θα βρεθεί μέσα στην Παιδοογκολογική Κλινική του νοσοκομείου, για να προσφέρει και εκεί, μαζί με δεκάδες ακόμη εθελοντές της ενορίας του, υπηρεσίες που μόνο θεάρεστες μπορούν να χαρακτηριστούν.
Παιδιά χτυπημένα τόσο άδικα και βάναυσα από την «επάρατη νόσο» αλλά και οι γονείς τους, άνθρωποι που ζουν στα όριά τους, τον περιμένουν με αγωνία κάθε βράδυ. Ο ιερέας θα μεταμφιεστεί, θα παίξει με τα παιδιά, θα τα πειράξει και θα αστειευθεί μαζί τους, γεμάτος χαμόγελο θα ζωγραφίσει ή θα πιάσει τις πλαστελίνες για να χαρίσει μερικά λεπτά με χαμόγελο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη όσο κανείς άλλος σ’ αυτόν τον πλανήτη… Ο πατήρ Νικόλαος επί το (θεάρεστο) έργο στην Παιδοογκολογική Κλινική του Ιπποκρατείου!
Εκεί κάθε βράδυ παίζει με τα παιδιά και στηρίζει ψυχολογικά τους γονείς τους. «Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα εδώ, κάτι άλλαξε μέσα μου. Το θεώρησα χρέος μου να έρχομαι εδώ και να συμπαρίσταμαι στους συνανθρώπους μου που πραγματικά δοκιμάζονται. Στην αρχή είπα μέσα μου ότι πρέπει να σφίξω τα δόντια και να κάνω την καρδιά μου πέτρα για να βλέπω αυτά τα παιδιά. Δεν είναι κάτι εύκολο να βλέπεις αθώα πλασματάκια να δοκιμάζονται τόσο σκληρά! Ούτε να προσπαθείς να δίνεις κουράγιο στους πονεμένους γονείς τους. Αλλά, σταδιακά, αντί να προσφέρεις, απολαμβάνεις! Αντί να δίνεις παίρνεις! Μέσα στις στιγμές αυτές γίνεσαι άνθρωπος, γιατί μόνο μαζί με τους ανθρώπους αυτούς καταλαβαίνεις τι θα πει ζωή, τι θα πει υγεία, ποιο είναι το νόημα της ζωής αλλά και η θεία παρουσία», μας εξηγεί ο νεαρός ιερέας, με λόγια γεμάτα πάθος, καλοσύνη και όρεξη…
Ο μικρός Λάμπης είναι ένα από τα παιδιά που βοηθούν οι εθελοντές του ναού. Με την επαφή έχει επηρεαστεί και λέει πως όταν μεγαλώσει θα γίνει παπάς, κάτι που προβάρει από τώρα… «Τίποτε δεν κάνω μόνος μου, τίποτε δεν θα μπορούσα να κάνω μόνος μου! Όλα γίνονται με τους αδελφούς μου, τους συνεργάτες και τους εθελοντές της ενορίας μας», λέει και εξηγεί: όταν μία οικογένεια χτυπηθεί τόσο βάναυσα από τον καρκίνο, χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Αναζητά κάτι να πιαστεί. Καταρρέει υπό το βάρος της θλίψης αλλά και από πρακτικά ζητήματα. Εκεί προσπαθούν να την ανακουφίσουν, έστω και ελάχιστα, οι εθελοντές της ενορίας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, με τον παπά τους.
Ο πατήρ- Νικόλαος έχει να διηγηθεί δεκάδες ιστορίας πίκρας, θλίψης αλλά και ελπίδας και επικράτησης πάνω στο μοιραίο. Αλλά και γένεσης του Θεού μέσα σε μία πονεμένη ψυχή. Θυμάται με νοσταλγία παιδιά που κατέληξαν αλλά και τους γονείς τους που λύγισαν. «Και μία κουβέντα να τους πεις, είναι σημαντικό. Και ένα μπουκάλι νερό να τους προσφέρεις, είναι σοβαρό. Αναζητούν μία κουβέντα αληθείας. Ψάχνουν το στήριγμα και ο Θεός είναι το μοναδικό τους στήριγμα», λέει φανερά συγκινημένος…
Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.tilestwra.com/
