Μαρίζα και Βικτώρια Φασιανού στο νέο Μουσείο Αλέκος Φασιανός!

Το Μουσείο Αλέκος Φασιανός στεγάζεται εκεί όπου ήταν το πατρικό του, στην γειτονιά του Αγίου Παύλου, στην Αθήνα, Νεοφύτου Μεταξά 15: Ένα σχεδόν χειροποίητο κτίριο, αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας του αρχιτέκτονα Κυριάκου Κρόκου με τον ζωγράφο. Τα εγκαίνια έγιναν το 2023 ενώ πρόσφατα άνοιξε για το κοινό «Το ατελιέ» του. Τα έργα που παρουσιάζονται καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ξεκινώντας από το 1956 για να φτάσουν ως το τέλος της ζωής του. Μαζί αναδεικνύεται και η πολύπλευρη προσωπικότητα του Φασιανού καθώς και το εύρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.

Το πάθος της Μαρίζας και οι καινοτόμες ιδέες της Βικτώριας, η οποία και έχει αναλάβει να το «τρέξει», δεν άργησαν να φέρουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, περίπατοι στην γειτονιά, πρωτότυπα δώρα, κι ένα μικρό-μεγάλο Μουσείο πήρε την θέση του στον αθηναϊκό πολιτιστικό χάρτη. Ενα Μουσείο γεμάτο χρώματα και την αύρα του Αλέκου Φασιανού. (contact@alekosfassianos.gr)

Πάμε λοιπόν να το πιάσουμε απ΄την αρχή. Μιλήστε μου γι΄αυτό που είναι το Μουσείο Αλέκος Φασιανός…

Μαρίζα Φασιανού: «Κτηριακά το μουσείο είχε ξεκινήσει να φτιάχνεται με τον Αλέκο. Εκεί ήταν το πατρικό του σπίτι, το οποίο και είχε γκρεμιστεί. Η μητέρα του το είχε δώσει για αντιπαροχή. Ο Αλέκος τότε έλειπε στο Παρίσι. Όταν γύρισε και το κατάλαβε, εν εξάλλω καταστάσει, είπε στην μάνα του “τι πήγε κι έκανες”. Η μητέρα του θεώρησε ότι ήταν καλό να΄χει μια αντιπαροχή γιατί θα έπαιρνε τα διαμερίσματα. Είχαν σπίτι, στου Παπάγου, που το είχε φτιάξει κι αυτό ο Κρόκος (σ.σ. Κυριάκος Κρόκος, αρχιτέκτων), όπως και το πατρικό της Αθήνας κι έτσι θα έμεναν εκεί. Γυρίζοντας λοιπόν από το Παρίσι, αποζημιώνει όλους όσους είχαν αγοράσει διαμερίσματα και το παίρνει πίσω. Ηθελε να βρίσκεται εκεί που ήταν οι πρώτες του εμπνεύσεις, τα πρώτα του βήματα. Αφού το αγόρασε -ξανά, ξεκίνησαν μαζί με τον Κρόκο. Το γκρέμισαν και το έφτιαξαν από την αρχή. Με τον Κρόκο ήταν φίλοι, υπήρχε φοβερή αλληλεπίδραση μεταξύ τους, πολλά κοινά βιώματα και κοινή αισθητική αντίληψη. Γιατί το έκανε τότε αυτό; Κυρίως για χώρο υποδοχής των φίλων του -να έρχονται, να μιλάνε, να μπορούν να βλέπουν και τα έργα του. Είχε κάνει και ένα σημείο που το έλεγε άμβωνα -επηρεασμένος από τον παππού του που ήταν παπάς και ο ίδιος ήταν συνέχεια μέσα στο ιερό, για να ανεβαίνει ψηλά και να μιλάει στους φίλους του που θα ήταν από κάτω. Κι έτσι έγινε».

Είχε σκεφτεί το Μουσείο;

Μ.Φ.: «Εγώ πιστεύω πως ναι, αλλά ήταν τρομερά ταπεινός και έλεγε πως μ΄αυτό θα ασχοληθεί ο ιστορικός του μέλλοντος. Αλλωστε και η λέξη μουσείο εν ζωή του φαινόταν πολύ… Πιστεύω όμως ότι το προόριζε κι ας είχε μείνει κλειστό.

»Αλλά βέβαια, επειδή σεβόταν πολύ το θέμα των αρχιτεκτόνων όταν ερχόντουσαν και ζητούσαν να δουν και να φωτογραφίσουν το κτίριο, το άνοιγε πάντα. Ακόμα κι όταν ήρθε το Πανεπιστήμιο του Τέξας και του ζήτησε να κάνουν ένα βιβλιαράκι καινούργιο, παρότι είχε φωτογραφηθεί από αρχιτεκτονικά περιοδικά, το έκανε και παρουσιάστηκε και στην Αμερική και μετά, εδώ στο Μουσείο Μπενάκη».

»Πεθαίνοντας βέβαια ο Αλέκος, είπαμε εδώ με την Βικτώρια, γιατί κι εκείνη είναι πολύ παθιασμένη, να ξεκινήσουμε».

Βικτώρια Φασιανού: «Ολο αυτό ουσιαστικά ξεκίνησε λίγο πριν πεθάνει ο Αλέκος. Διότι περίπου το 2018 εγώ του είπα ότι θα ήθελα να ξεκινήσουμε να ασχολούμαστε λίγο με το έργο του. Να προστατεύσουμε τα πνευματικά του δικαιώματα, να κάνουμε κατάλογο, να τα ψηφιοποιήσουμε, να τα βρούμε, να ξέρουμε που υπάρχουν και ποιοι συλλέκτες τα έχουν, να ασχοληθούμε με τα πιστοποιητικά γνησιότητας, ώστε αν θέλουμε να κάνουμε κάποια έκθεση να μπορούμε να τα συγκεντρώσουμε. Κι εκείνος συμφώνησε.