Μαρία Ηλιάκη-Αντώνης Τσαπατάκης: Μήνυμα ελπίδας και μια φιλία χωρίς όρια και προκαταλήψεις!

Στο καθιστικό της Μαρίας, στη Νέα Σμύρνη, με πολλά γέλια, ωραία φασαρία και μπόλικα λαδοκούλουρα φτιαγμένα από τη γιαγιά του Αντώνη στην Κρήτη, την κυρία Μαρία. Μετά από δύο ώρες μαζί τους, μόνο με θετικά πρόσημα στα συναισθήματα και τη διάθεση μπορείς να τους αποχωριστείς, παρόλο που μια γλυκιά μελαγχολία τριγυρνάει μέσα σου και πνίγεται στο τέλος στο λαιμό σου. Μην κάνεις το λάθος να σκεφτείς «μα γιατί;». Άσκοπο. Εξάλλου, ο ίδιος ο Αντώνης δεν θα σε αφήσει να χαθείς σε λύπες και σκέψεις αδικίας.Μια πολύ ωραία συνέντευξη στον Αρη Καβατζίκη.

Γνωρίστηκαν πέρσι τα Χριστούγεννα στα Χανιά, μέσω κοινών γνωστών. «Θυμάμαι ένα πολύ ωραίο παιδί που ήταν σε καροτσάκι. Δεν έμεινα όμως σε αυτό ούτε για μια στιγμή, αφού πρόκειται για έναν πολύ ωραίο άντρα» με προλαβαίνει η Μαρία. Χαμογελάει πλατιά. Τον καμαρώνει τον Αντώνη η Μαρία. Και είναι αθώο το βλέμμα της για εκείνον. Τον νοιάζεται. Τη βλέπω να τον ακούει. Σαν να μετράει τα λόγια του. «Μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο. Μαγεύομαι όταν γνωρίζω ανθρώπους. Μου άρεσε ως παρέα η Μαρία. Ήξερα ότι έχει χιούμορ» συμπληρώνει ο Αντώνης. Φλερτ μεταξύ τους δεν υπήρξε ποτέ. Ήξεραν από την αρχή πως θα γίνουν φιλαράκια. «Μου αρέσει όταν οι άλλοι καταλαβαίνουν το χιούμορ μου. Στις κοινές παρέες με τον Αντώνη συνεννοούμαστε με τα μάτια. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Με τον τρόπο του, σε κάνει να ξεχνάς με την πρώτη το καρότσι, να το προσπερνάς. Είναι τρομερό χάρισμα αυτό που έχει. Δεν μπορούσα ούτε καν να το συλλάβω πριν τον γνωρίσω ότι μπορεί ένας άνθρωπος να είναι καθηλωμένος και να αισθάνεται άνετα με αυτό. Τη συγκεκριμένη συνθήκη ο Αντώνης την έχει γυρίσει τελείως υπέρ του. Εμένα, που ως άνθρωπος είμαι απαισιόδοξη και τα βλέπω όλα μαύρα, η γνωριμία μας μου έκανε καλό. Τα αντιμετωπίζει όλα αισιόδοξα, με χιούμορ. Επίσης, το να αυτοσαρκάζεσαι με αυτό που σου συμβαίνει προϋποθέτει γενναιότητα» ομολογεί η παρουσιάστρια στο People. Έψαξα με το βλέμμα μου το καρότσι του. Δεν το βρήκα. Έχει δίκιο η Μαρία. Τον Αντώνη τον κοιτάς στα μάτια. Εκεί ζει ολόκληρος. Εκεί κερδίζει.

«Δεν με πήρε από κάτω, δεν κλείστηκα στο σπίτι μου. Και την πλάκα μου την κάνω επιλεκτικά, εκεί που με παίρνει. Κάποιος άλλος στη θέση μου μπορεί να μην τα κατάφερνε. Εξάλλου, υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν φτάσει σε οριακές καταστάσεις για τη ζωή τους. Την αναπηρία τη βλέπω μέσα από ένα πρίσμα που δεν τη βλέπει κανείς. Πρέπει να έχω καταλάβει τον άλλο για να φερθώ αυθόρμητα και να πω όσα σκέφτομαι» λέει ο Αντώνης. Πράγματι, όταν με υποδέχτηκαν στο σπίτι της Μαρίας, ο Αντώνης πέταξε την πρώτη χιουμοριστική του ατάκα, όταν, ψάχνοντας πού θα καθίσω, μου είπε: «Θες να σηκωθώ να κάτσεις εδώ;».

Και μπορεί ο γοητευτικός Παραολυμπιονίκης να μη γνώριζε τη Μαρία όταν εκείνη έχασε τη μητέρα της, αλλά το έχουν συζητήσει. Λογικό. «Της έδειξα με τον τρόπο μου ότι και η μητέρα της δεν θα ήθελε να τη βλέπει να στενοχωριέται» λέει στο People ο Αντώνης. Χαίρομαι που το σπάνιο αυτό κορίτσι, η Μαρία, δεν σκοτεινιάζει στο άκουσμα της απώλειας της μητέρας της. Το ξέρω, όμως, και το νιώθω. Την κουβαλάει μέσα της η Μαρία τη μητέρα της. Αλλά χαμογελάει και αυτό είναι ωραίο. Σειρά της να μιλήσει για τον Αντώνη της. «Είναι ένα μάθημα ζωής από μόνος του. Μου περνάει μηνύματα, χωρίς να μου τα λέει. Από την πρώτη κιόλας μέρα της γνωριμίας μας, μιλήσαμε για το ατύχημά του. Στην αρχή σοκαρίστηκα, το σκεφτόμουν μετά μόνη μου και στενοχωριόμουν. Είπα “γαμώτο, γιατί;” και νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον και περίεργο πράγμα που μου έχει πει είναι ότι η ζωή του τώρα είναι καλύτερη». Αντέχει κανείς να ακούσει για ένα ατύχημα που όλοι θα συμφωνούσαν ότι δεν θα έπρεπε να συμβεί ποτέ; Σαν να τεστάρεις τον εαυτό σου και τις συναισθηματικές σου αντοχές.

«Ξέρω ότι ακούγεται σουρεαλιστικό, αλλά, ναι, πιστεύω ότι η ζωή μου τώρα είναι καλύτερη. Είναι σημαντικό να έρχεται ένας άνθρωπος, να σου σφίγγει το χέρι και να σου λέει “μου δίνεις δύναμη με όσα κάνεις”. Καταλαβαίνεις ότι είσαι ζωντανός, νιώθεις σημαντικός. Δεν θα το είχα καταφέρει αυτό, αν δεν είχα πάθει το ατύχημα. Φυσικά και θα ήθελα να ξανασταθώ στα πόδια μου, αλλά η τωρινή μου κατάσταση δεν με ενοχλεί. Ήμουν 18 χρόνων με χιλιάρα μηχανή κάτω από τα πόδια μου, ωραίος γκόμενος, έπαιζα με τα κορίτσια και θεωρούσα ότι αυτό είναι η ζωή. Πλήρης ματαιοδοξία και ματαιότητα δηλαδή. Οι 18άρηδες θεωρούν σημαντικά την ομορφιά, τα λεφτά, ένα καλό αυτοκίνητο ή μηχανή. Μου είχε ζητήσει η μητέρα μου να πάω να πάρω τους βαθμούς του αδελφού μου. Τελικά, μου είπε να μην πάω, αλλά εγώ επέμενα. Ήθελα να πάω για να δω και τα κορίτσια του σχολείου. Ήταν 12.00 το μεσημέρι όταν έπεσα με τη μηχανή. Να ξέρεις ότι το μόνο που με στενοχώρησε και θα συνεχίσει να με στενοχωρεί είναι ότι στενοχώρησα τη μητέρα μου. Λυπήθηκα για αυτό που έζησε η μητέρα μου. Που της τηλεφώνησαν στη δουλειά και της είπαν ότι ο Αντώνης χτύπησε, που ήρθε στο νοσοκομείο στο Ηράκλειο και της ανακοίνωσαν πως δεν θα ξαναπερπατήσω. Ξέρεις πόσο με στενοχωρεί αυτό; Εγώ δεν παθαίνω τίποτε, ποτέ δεν θα πάθω τίποτε» εξομολογείται στο People ο Αντώνης. Το χαρούμενο αγόρι μοιάζει στιγμιαία συννεφιασμένο. Η μητέρα του είναι η μόνη έννοια του. Η Μαρία έχει σωπάσει. Ακούει και τον κοιτάει. Νιώθω ότι εκείνη τη στιγμή ακούει την καρδιά του φίλου της. Τώρα που το παράθυρο στο παρελθόν του έχει ανοίξει, ο Αντώνης αισθάνεται πιο άνετα και συνεχίζει. «Εννοείται πως όταν μου είπαν ότι δεν θα περπατήσω, φοβήθηκα και αγχώθηκα για το μετά. Το φόβο τον πολεμάω με αγάπη. Με την αγάπη που έχω για τον εαυτό μου. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, έρχεται και η αγάπη από τους γύρω σου. Αντί να πω “γαμώτο” για ό,τι συνέβη, έλεγα στον εαυτό μου “περίμενε, φίλε, θα τη βρούμε τη λύση”».

«Και η μητέρα του, η κυρία Ρούλα, σου μεταδίδει αισιοδοξία. Δεν είναι άνθρωπος που παραπονιέται. Τον καμαρώνει πολύ, αλλά μέσα της θέλει να τον δει πάλι όρθιο. Δεν έχει καταφέρει και λίγα. Προπονείται, τρέχει στις Ολυμπιάδες και όλα αυτά με ελάχιστη βοήθεια από την Πολιτεία» λέει η Μαρία.

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του 25άχρονου Αντώνη είναι τα κορίτσια. Ποιος εξάλλου θα μπορούσε να αμφισβητήσει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν πολύ όμορφο άντρα; Η Μαρία νιώθει έτοιμη να μιλήσει για όλα. Με το γνωστό υποδόριο χιούμορ της. «Μα είναι ελάττωμα πια αυτό που συμβαίνει με τον Αντώνη και τα κορίτσια! Δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Αυτός και δεκαπέντε γυναίκες γύρω του. Η αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν πηγαίνω, τον διακόπτω και τον παίρνω για να φύγουμε. Κι αυτός όμως το προκαλεί όλο αυτό, αφού δεν σταματάει να φλερτάρει. Τον φλερτάρουν και ανταποκρίνεται. Μας σπάει τα νεύρα».

Αντώνη, τι έχεις να πεις για όσα σου προσάπτουν; «Μου αρέσουν οι γυναίκες. Τρελαίνομαι με τη μυρωδιά τους. Από την πρώτη στιγμή που ξύπνησα, μετά το ατύχημα, θυμάμαι να φλερτάρω ακόμα και με τις νοσοκόμες. Αλλά δεν μπορώ τις σχέσεις. Είναι δύσκολο στα 25 σου να κάνεις σχέση. Η πιο μακροχρόνια σχέση μου κράτησε έξι μήνες. Δεν γίνεται να μείνω εγώ με μια γυναίκα» παραδέχεται.

Η Μαρία χαμογελάει. «Νιώθω σαν μεγάλη αδελφή του σε αυτό το θέμα. Τον αφήνω να κάνει τη ζωή του. Εγώ είμαι τελείως διαφορετική με τις σχέσεις. Είμαι μεγαλύτερη και πολύ διαφορετικός χαρακτήρας. Όταν συμβαίνει κάτι στη ζωή μου, το συζητάω. Αυτός δεν μου λέει τα δικά του. Μόνη μου τα ανακαλύπτω». Χωρίς να θέλω να τον φέρω σε δύσκολη θέση, τον ρωτάω κάτι που οι περισσότεροι, ακόμη κι αν δεν τον ρωτούσαν ευθέως, θα το σκέφτονταν. Επηρεάστηκαν ζωτικές λειτουργίες που θα είχαν αντίκτυπο στη σεξουαλική του ζωή; «Το ατύχημα δεν μου έχει στερήσει τίποτα! Είναι και η απορία της κάθε γυναίκας, ξέρεις, αν μπορώ να κάνω σεξ. Άνετα μπορώ, λοιπόν. Αλλά ακόμα κι αν είχε επηρεαστεί, πάλι θα τα έβγαζα πέρα» αποκαλύπτει.

Αντιστρέφοντας την κατάσταση, ρωτάω τον Αντώνη τι άντρα φαντάζεται ιδανικά στο πλευρό της φίλης του. Η Μαρία ενθουσιάζεται. Περιμένει με αγωνία την απάντησή του. Σαν μικρό κορίτσι μοιάζει που θα ακούσει παραμύθι για πρίγκιπα. «Θα πρέπει να είναι γύρω στα 38 με 40 και θα φοράει κοστούμι. Σοβαρός. Κι όταν πίνουν κρασάκι σε κάνα μπαρ, θα βγάζει κι εκείνος το πιο αστείο πρόσωπό του. Το πρωί με κυριλέ αυτοκίνητο και το βράδυ με T-shirt και μηχανή». Και πράγματι, η Μαρία συμφωνεί. Μάλλον έτσι πρέπει να είναι ο ιδανικός άντρας για εκείνη. Κάπως έτσι έχει πλασμένο το παραμύθι στο μυαλό της.

Οι δομές στην Ελλάδα για τα ΑΜΕΑ σίγουρα είναι προβληματικές. Η παρουσιάστρια μπορεί από πλευράς της να σκέφτεται ότι ο φίλος της θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στη μετακίνησή του, αλλά εκείνος φτάνει παντού. Τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στη ζωή του. Το αντίθετο. Όταν οι άλλοι τού μιλούν για σκαλιά και δυσκολίες προσβασιμότητας, ο Αντώνης εκνευρίζεται. «Ομολογώ –και ντρέπομαι που το λέω αυτό– ότι πριν τον γνωρίσω δεν μου πέρναγε από το μυαλό να κοιτάξω ποτέ στους δρόμους ή στα πεζοδρόμια για την πρόσβαση από τα ΑΜΕΑ. Τώρα πια, ασυναίσθητα, όπου βρεθώ, τσεκάρω αν υπάρχουν ειδικές ράμπες ή ειδικές θέσεις πάρκιν» διαπιστώνει η Μαρία. «Οι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν είναι διορατικοί. Θεωρούν πως ένας άνθρωπος που δεν κουνάει τα πόδια του δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Είναι κοντόφθαλμοι. Αλλά και τα ΜΜΕ έχουν ευθύνη, καθώς δεν προβάλλουν το θέμα όπως θα έπρεπε, αλλά βγάζοντας μιζέρια», συμπληρώνει ο Αντώνης. Πράγματι, ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Αντώνης Τσαπατάκης το περασμένο καλοκαίρι πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΑΜΕΑ στον Καναδά, με την ελληνική αποστολή, κατακτώντας δύο μετάλλια, ενώ στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου βγήκε τέταρτος στα 100 μ. πρόσθιο. «Φυσικά και χρειαζόμαστε οικονομική βοήθεια. Οι άλλοι αθλητές έχουν προνόμια από την πρώτη στιγμή. Μέσω των χορηγών, παίρνουν χρήματα και τα αξιοποιούν αναλόγως. Εμείς δεν έχουμε αυτή την εύκολη αναγνώριση. Τα ΑΜΕΑ δεν προβάλλονται, ώστε να μπορεί κάποιος να επενδύσει πάνω τους.

see more People.gr