Καλό ταξίδι «Μπράβοβιτς»… Έφυγε ο τελευταίος ασυμβίβαστος Τρικαλινός αθλητικογράφος

Του Γιώργου Παπαγεωργόπουλου

Αν κάποιος τιμούσε την έννοια «Δημοσιογράφος» στα Τρίκαλα αυτός δεν ήταν άλλος από τον Κώστα Μπράβο που έφυγε σήμερα από την ζωή. Πραγματικός θρύλος για όλους μας και νιώθω ευτυχής που με τιμούσε με την φιλία του και στις πολλές φορές που συνεργαστήκαμε μου άνοιξε δρόμους που δεν είχα φανταστεί.

Και ήταν τίτλος τιμής για μένα όταν έγραφα κάτι παλιά στην εφημερίδα και αναγνώστες μου έλεγαν: «Σαν τον Μπράβο έγραψες σήμερα!!!».

Ο Κώστας Μπράβος είχε όλο το πακέτο: Μόρφωση (σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), άμεση αντίληψη και καταγραφή του γεγονότος, κοφτερή και αιχμηρή γλώσσα και κυρίως: Παντελής άγνοια των κανόνων δημοσίων σχέσεων και χτυπημάτων στην πλάτη όπως δυστυχώς κάνει το σύνολο των δημοσιογράφων. Το βράδυ έπινε ουίσκι με τον Βασίλη Μπρουζούκη και την άλλη μέρα τον «καταχέριαζε» με τα γραπτά του!!!

Ο ασυμβίβαστος τρόπος γραφής του στην Έρευνα, στην Αναγέννηση Τρικάλων και στα Τρικαλινά Νέα όπου πέρασε τον περισσότερο χρόνο του επαγγελματικού του βίου είχε ως αποτέλεσμα να συγκρουστεί ανελέητα με διοικήσεις, παίκτες, ακόμη και συναδέλφους του δημοσιογράφους που τους κοπανούσε αλύπητα χρησιμοποιώντας απολαυστικές και πρωτότυπες ατάκες όπως «σφουγγοκωλάριους» και άλλους χαρακτηρισμούς ευφάνταστους από την πλούσια ελληνική γλώσσα που τόσο καλά κατείχε.

Σε κάποιες περιπτώσεις οι συγκρούσεις ήταν λίγο παραπάνω από … έντονες αλλά ο Μπράβος δεν μασούσε: Όταν συνέβαινε κάτι ακραίο επανερχόταν την επόμενη μέρα ακόμη δριμύτερος!!!

Καλύπτοντας ως νέος δημοσιογράφος τον ΑΟΤ στην Α’ Εθνική είχε βγάλει και κάποια παρατσούκλια στους τότε παίκτες εμπνευσμένος από την απόδοση τους στο γήπεδο. Ήταν για παράδειγμα ο υπεύθυνος για το «Λιονταράκι» με το οποίο αποκαλούσε τον Τάκη Μπρουζούκη, κολλητό και φίλο του μέχρι την μέρα που μας χαιρέτισε και ο Τακούλης.

Από πού προέκυψε το «Μπράβοβιτς» με τον οποίο τον φωνάζαμε οι φίλοι του; Από την εμμονή του με τον Ζόραν Μπάμποβιτς τον οποίο δεν είχε αφήσει σε χλωρό κλαρί από την μέρα που ήρθε στα Τρίκαλα.

Την εμμονή του αυτή στηρίζαμε και εγώ με τον Χρήστο Ζαραμπούκα που επίσης αρθρογραφούσαμε κατά του Σέρβου κόουτς αλλά και ο Τάκης Μπρουζούκης. Ήταν τέτοια η χαρά μας όταν έφυγε (που να ξέραμε ότι θα ερχόταν χειρότερες μέρες) που στον έναν χρόνο φυγής του οι τέσσερεις μας σε μία από τις πολλές βραδινές μας εξόδους κόψαμε και τούρτα με κερί όπως θα διακρίνετε στην κεντρική φωτό.

Από την μέρα που συνταξιοδοτήθηκε ο Κώστας Μπράβος η Τρικαλινή αθλητική δημοσιογραφία έχασε τον πυλώνα της, τώρα που έφυγε από την ζωή χάνει η οικογένεια του τον πυλώνα της.

Καλό ταξίδι Μπράβοβιτς με αυτές τις λέξεις να γράφονται από την αγαπημένη σου Μηλίνα όπου πόσες φορές δεν τα είπαμε και δεν τα αναλύσαμε…

Υ.Γ. Ας ενημερώσει κάποιος την νέα τάξη πραγμάτων στον ΑΟΤ τι ήταν ο Μπράβος ώστε να γράψουν δύο γραμμές γι’ αυτόν…