Κάρβουνα, σούβλες και… σακούλες μετρητών – Η μεγάλη μάχη του Πάσχα μεταξύ πλανόδιων και επαγγελματιών!
Με φόντο τη μυρωδιά από αρνί στη σούβλα και το άγχος για το αν θα αρπάξει η πέτσα ή θα μείνει άψητο το μέσα, έκανε και φέτος την εμφάνισή του ο παραδοσιακός Πασχαλινός “πόλεμος”: από τη μία οι πλανόδιοι πωλητές, με τη γνήσια λαϊκή φωνή και την ταμπέλα «ΚΑΡΒΟΥΝΑ 1,30/κιλό», και από την άλλη οι επαγγελματίες του εμπορίου, που πληρώνουν ενοίκια, ΕΦΚΑ, ΔΕΗ, και το πιο βαρύ όλων… τη ΔΕΗ του δίπλανου καταστήματος.
Οι δρόμοι των Τρικάλων γέμισαν με ντάνες από κάρβουνα, σουβλόξυλα, αλουμινόχαρτα σε ρολό βιομηχανικό και τρίποδες σε προσφορά – λες και ετοιμαζόμαστε όχι για Πάσχα, αλλά για εισβολή με ψησταριές.
«Εμείς θέλουμε απλά να ζήσουμε», λένε οι πλανόδιοι, με το βλέμμα καρφωμένο στον πελάτη που μόλις άνοιξε το πορτμπαγκάζ για να χωρέσει τσουβάλι 25 κιλών.
«Κι εμείς τι να κάνουμε; Να βγούμε στο πεζοδρόμιο με ταμειακή και απόδειξη;» αντιτείνουν οι επαγγελματίες, που βλέπουν το εμπορικό πασχαλινό θαύμα… να περνά μπροστά από την πόρτα τους και να σταματά στο φορτηγάκι με το χειρόγραφο πανό «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΥΒΛΙΣΜΑ».
Και μέσα σε όλα αυτά, ο παραδοσιακός ψήστης προβληματισμένος: κάρβουνα ή ξύλα; Γιατί, ναι μεν τα κάρβουνα είναι πιο «επαγγελματικά», αλλά τα ξύλα είναι παραδοσιακά, καπνίζουν ωραία και κάνουν τους γείτονες να νομίζουν ότι είσαι μάστερ της φωτιάς – μέχρι να καταλάβουν ότι άργησες δύο ώρες να ψήσεις.
Η πόλη, για άλλη μια χρονιά, ζει το Πάσχα της με τη σουβλακική τάξη να διχάζεται και τη μυρωδιά του κρέατος να ενώνει όλους… εκτός από την εφορία, που ακόμα ψάχνει απόδειξη για το αρνί που ψήθηκε «ιδιωτικώς».
