Η εξομολόγηση της Ολίβιας Γαβρίλη που είναι θετική στον covid στον 7ο μήνα

Είμαι η Ολίβια και σήμερα είμαι 27 εβδομάδων και 3 ημερών έγκυος στο τέταρτο παιδάκι μου.

H είσοδος μου στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης έμελλε να είναι… επεισοδιακή. Από τη Δευτέρα εμφάνισα συμπτώματα Covid-19 και χθες το βράδυ έλαβα τα αποτέλεσμα του προχθεσινού μου τεστ: ΘΕΤΙΚΟ.

Είμαι έγκυος και έχω Covid-19. Βρισκόμαστε οικογενειακώς σε καραντίνα από την Τετάρτη και αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία μας:

Από την αρχή της εμφάνισης του κορωνοϊού Covid-19 στη χώρα μας πρόσεχα πάρα πολύ. Η κύρια έγνοια μου ήταν οι γονείς, τα πεθερικά και οι γιαγιάδες μας (η γιαγιάκα μου τότε ήταν ακόμα στη ζωή), όμως δεν ήθελα να πάθω κάτι ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά, ούτε ο Σταύρος. Ούτε ήθελα να προκαλέσουμε εμείς πρόβλημα σε άλλους. Για αυτό τηρούσαμε όλα τα μέτρα με ευλαβική προσοχή. Καθώς έμεινα δυο φορές έγκυος από το πρώτο lockdown μέχρι σήμερα (με μια αποβολή ενδιάμεσα), πρόσεχα ακόμα περισσότερο. Η μάσκα έγινε δεύτερη φύση μου και τη φορούσα ακόμα και έξω, όταν δεν επιβάλλοταν. Και όμως, έφτασαν μόλις λίγα λεπτά για να κολλήσω Covid-19!

Tην Παρασκευή πριν την έναρξη του δεύτερου lockdown έκανα τα τελευταία μου ψώνια στα καταστήματα της πόλης μου το πρωί και το απόγευμα πήγαμε με τον Σταύρο να αποχαιρετήσουμε δικούς μας ανθρώπους στο σπίτι τους με τη σκέψη “Ποιος ξέρει πότε θα ανταμώσουμε πάλι;” Στα σπίτια των φίλων και των συγγενών ήμουν πάντα με μάσκα. Έτσι και αυτή τη φορά. Πήγαμε με τις μάσκες μας, τις οποίες βγάλαμε ΜΟΝΟ για να φάμε. Για να φάμε δύο τυροπιτάκια, ένα κομμάτι κέικ και λίγες κουταλιές γλυκό ο καθένας. Πόσο μας πήρε; Ένα τέταρτο; Αυτό ήταν.

Την Κυριακή το πρωί ένα από τα άτομα του σπιτιού που επισκεφτήκαμε ξύπνησε με πυρετό. Δευτέρα έκανε το τεστ.

Δευτέρα απόγευμα άρχισε να πονάει όλο μου το σώμα σαν να είχα κάνει σκληρή γυμναστική και το πιο περίεργο ήταν πως ξεκίνησε ένας βήχας από το πουθενά. Βήχω σπάνια και αυτός ο βήχας ήταν στα αλήθεια διαφορετικός. Ξηρός και… ξεκάρφωτος. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα “Λες;”. Αργότερα το βράδυ είχα πολύ ρίγος, αλλά το θερμόμετρο δεν ξεπέρασε το 37.1

Ξύπνησα την Τρίτη με πόνους στο σώμα, βήχα, κούραση, αλλά χωρίς πυρετό. Από το νοσοκομείο Πολυγύρου με ενημέρωσαν πως γίνεται τεστ μόνο 9:00-11:00 και μόνο σε εμπύρετους και να απευθυνθώ σε ιδιωτικό εργαστήριο. Το ένα ιδιωτικό μου είπε να πάω στο νοσοκομείο ή να πάω για τεστ τουλάχιστον 5-6 μέρες αργότερα, το άλλο, πολύ πιο επεξηγηματικό, μου είπε ότι εφόσον πιστεύω πως έχω έρθει σε επαφή με κρούσμα, ας περιμένω πρώτα τα αποτελέσματά εκείνου και μετά να κλείσω ραντεβού για να μην δώσω άδικα λεφτά. “Μα έχω συμπτώματα!”, είπα. Για κάποιο λόγο όλοι θεωρούν απαραίτητο σύμπτωμα τον πυρετό, ενώ και όλα τα άλλα που είχα εγώ φώναζαν πως νοσώ. Μέσα μου ήμουν σίγουρη. Αλλά οκ, το να περιμένω την απάντηση της “επαφής” μου έβγαζε νόημα.

Να μην τα πολυλογώ… Την ίδια μέρα το μεσημέρι είχα ανεβάσει 37.9 και βγήκε το τεστ του φιλικού πιθανού μας κρούσματος: ΘΕΤΙΚΟ.

Έκλεισα έτσι ραντεβού για τεστ την Τετάρτη. Ήμουν πια εμπύρετη και είχα απευθείας σύνδεση με θετικό κρούσμα. Όλη η οικογένεια ξεκίνησε, οπως και να ‘χει, καραντίνα 14 ημερών. Τα παιδιά δεν ξαναπήγαν έκτοτε σχολείο και αυτό θα παρέμενε έτσι, είτε το τεστ μου έβγαινε θετικό, είτε αρνητικό. Οι οδηγίες του ΕΟΔΥ λένε πως όποιος έρθει σε άμεση επαφή με κρούσμα (να μένουν στο ίδιο σπίτι, να μείνουν σε κοντινή απόσταση για τουλάχιστον 15 λεπτά χωρίς μάσκα κτλ), μπαίνει σε 14ημερη καραντίνα, όπως και να ‘χει. Θέλω να πω εδώ -επειδή διαβάζω πολλές απόψεις και «παράπονα»- πως αυτό έχει νόημα. Ο ιός είναι πολύ περίεργος και υπάρχουν ΠΟΛΛΑ ψευδώς αρνητικά τεστ, γιατί μπορεί να έγιναν σε μέρα που ο ιός δεν είχε αρχίσει ακόμα να εκδηλώνεται. Για αυτό θα έχετε σίγουρα διαβάσει άρθρα για ανθρώπους -ακόμα και σε εντατικές!-  που τα τεστ στην αρχή τους έβγαζαν αρνητικούς.

Την Τετάρτη ο πυρετός είχε πια υποχωρήσει. Για πολλές ώρες τα θερμόμετρα έδειχναν 35.5-35.8. Ο βήχας είχε μεν αραιώσει, αλλά είχε αφήσει ευαισθησία ανάμεσα στα πνευμόνια. Κάθε φορά που έβηχα, πονούσα και ένιωθα σαν να έχω βλέννα με γυαλιά. Αυτό παραμένει ακόμα. Είχα επίσης τρομερό πονοκέφαλο και η ενέργεια μου ήταν ακόμα πολύ μειωμένη.

Να πω λίγα λόγια για την εμπειρία του τεστ. Μου πήραν υλικό και από τον φάρυγγα, αλλά και από τα δυο ρουθούνια. Στον φάρυγγα δεν κατάλαβα τίποτα. Η μύτη που ήταν ο φόβος και ο τρόμος μου ήταν σίγουρα μια κάπως δυσάρεστη εμπειρία, όμως κρατάει κυριολεκτικά 1-2 δευτερόλεπτα. Το περίμενα έντονο και έτσι ήταν, αλλά το ξεχνάς αμέσως.

Χθες, Πέμπτη, ξύπνησα αλλιώς. Απύρετη, με πολύ λίγο βήχα, πολύ καλύτερη ενέργεια, αλλά… ανοσμία! Δεν μυρίζω τίποτα ακόμα και σήμερα, παρά μόνο βερνίκι νυχιών, αν το φέρω κυριολεκτικά πάνω στο ρουθούνι μου.

Τα αποτελέσματα του τεστ τα πήρα χθες αργά το βράδυ μέσω e-mail. Μέχρι τότε η αγωνία είχε βαρέσει κόκκινο. Ήξερα πως θα ήταν θετικό, όμως και πάλι είναι θέμα ψυχολογικό το να το δεις γραμμένο… Το καλό της υπόθεσης είναι πως δεν συνάντησα τετ α τετ και χωρίς προφυλάξεις κανέναν άνθρωπο από τη μέρα που κόλλησα, μιας και την επόμενη μέρα ξεκίνησε πια επίσημα το δεύτερο lockdown.

Νιώθω πως ειμαι πια στο τέλος και νιώθω ανακούφιση που ήταν εύκολο. Να πω πως και ο Σταύρος από Τρίτη ένιωθε πολύ άτονος και κάπως άρρωστος. Κράτησε μία μέρα και είναι ήδη καλύτερα. Τα παιδιά δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα, εκτός από τον έναν που έχει κάτι σαν βραχνάδα και τον άλλον που έχει την κλασική μυξούλα του φθινοπώρου.

Οι δάσκαλοι των παιδιών στέλνουν κάθε μέρα τα καθήκοντά τους και έχω ζητήσει να στέλνουν κανονικά και τα τεστ για να τα γράφουν τα παιδιά στο σπίτι. Θα επιστρέψουν στο σχολείο τη μεθεπόμενη βδομάδα -εφόσον τα δημοτικά σχολεία είναι ακόμα ανοιχτά.

Ο λόγος που τα περιγράφω όλα αυτά είναι γιατί και εμένα με βοηθούσε πολύ να διαβάζω τις εμπειρίες άλλων. Αυτός ο ιός είναι τόσο καινούργιος και τόσο περίεργος… Εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο, μεταδίδεται πολύ εύκολα, ακόμα και αν εμείς πιστεύουμε το αντίθετο. Η εμπειρία μου αυτό δείχνει, παιδιά. Ηταν μόλις λίγα λεπτά. Σε ένα σπίτι. Δικών μας ανθρώπων. Που πρόσεχαν. Που δεν είχαν κανένα σύμπτωμα. Εύκολα μπορεί ο καθένας μας να το πάθει. Για αυτό είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε στ’ αλήθεια να μείνουμε σπίτι, να περιορίσουμε αγκαλιές, φιλιά, κρυφά «τσιμπούσια» και παρτάκια, γιατί η μετάδοση ήδη έχει αρχίσει να παίρνει τρομακτικές ταχύτητες. 

Και να θυμάστε: ακόμα και ένα αρνητικό τεστ μπορεί να είναι ψευδώς αρνητικό, λόγω της ημέρας που έγινε. Οπότε προσέχουμε σαν να νοσούμε ήδη, ειδικά όταν έχουμε επιβεβαιωμένη άμεση επαφή με θετικό κρούσμα!

eimaimama.gr