Γιάννα Αγγελοπούλου, η… πρωθιέρεια της εθνικής χρεοκοπίας
Γράφει ο… Kingmaker
Η Γιάννα Αγγελοπούλου ανήκει στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων για τους οποίους δεν μπορείς να βρεις μέσο όρο και ισοδυναμία συναισθημάτων. Είτε τους λατρεύεις, είτε τους απεχθάνεσαι. Κάτι αναμενόμενο λόγω του πληθωρικού χαρακτήρα τους, ο οποίος συμβιώνει και συμβαδίζει τις περισσότερες φορές με τις υπερβολικές φιλοδοξίες, όχι όμως απαραίτητα και με την πραγμάτωση των φιλοδοξιών αυτών.
Παραφράζοντας τον ιστορικό χαρακτηρισμό της πριγκίπισσας Νταϊάνα ως «Lady D», η Γιάννα Αγγελοπούλου διεκδικεί να μνημονεύεται από την Ιστορία ως «Lady G». Για να θυμάται και η ίδια, τα μεγάλα όνειρα που είχε για τον εαυτό της, και δεν κατάφερε να τα ζήσει, με ευθύνη… δική της.
Η σύζυγος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου συνδέθηκε ταυτοτικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ένα εγχείρημα άρτιο ως προς τη διοργάνωσή του, που ακόμη μνημονεύεται στο παλμαρέ των επιτυχιών, το οποίο ωστόσο συνδέθηκε με την εθνική χρεοκοπία η οποία ακολούθησε, έξι χρόνια μετά, την άνοιξη του 2010, στα χέρια και με την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου, με την ένταξη στον μηχανισμό στήριξης των εθνοκτόνων Μνημονίων
.
Σε αντίθεση με άλλους, λιγότερο πετυχημένους οργανωτικά Ολυμπιακούς Αγώνες, οι δικοί μας δεν άφησαν πίσω τους χειροπιαστή και αξιοποιήσιμη κληρονομιά σε επίπεδο υποδομών, οι οποίες… ρήμαξαν, περίπου όπως συνέβη με την ίδια τη χώρα. Δεν άφησαν όμως και κάτι περισσότερο σε επίπεδο συναισθηματικής κληρονομιάς.
Μιζέρια, θλίψη, παρακμή. Οι αναμνήσεις ενός μεγαλείου που δεν έλαβε ποτέ σάρκα καιι οστά. Οι σκέψεις για μια χώρα που θα μπορούσε να αγκαλιάσει το πεπρωμένο της. Η ελπίδα που έσβησε μαζί με τη φλόγα, στην Τελετή Λήξης.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου στον εθνικό καθρέφτη. Ως… πρωθιέρεια. Που αντί για μεγαλεία, αντανακλά τραγωδίες…
Τα χρόνια ως… Παρθένη-Δασκαλάκη
Προτού η Γιάννα… προσγειωθεί στην αγκαλιά του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, στο εμβληματικό Φανάρι, είχε ζήσει μια άλλη ζωή, ως Γιάννα Παρθένη-Δασκαλάκη.
Την εποχή του πρώτου γάμου της η δικηγόρος από την Κρήτη που, μαζί με την Ελίζα Βόζεμπεργκ θήτευσαν στο «νομικό πανεπιστήμιο» του ευπατρίδη Νώντα Ζαφειρόπουλου, είχε κάνει τα πρώτα, ενδιαφέροντα βήματά της στην ενεργό πολιτική. Στη Νέα Δημοκρατία του, επίσης Κρητικού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, την εποχή των μεγάλων παθών και της ακραίας πόλωσης του (λεγόμενου) «βρώμικου 89». Τότε, η παρουσία της στη Βουλή δεν μακροημέρευσε, καθώς μετά την εκκωφαντική πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις εκλογές του 1993, η Γιάννα… απείχε.
Στο πολιτικό βιογραφικό εκείνων των πρώτων βημάτων στον δημόσιο βίο, η ίδια η Γιάννα Αγγελοπούλου ξεχωρίζει τη θητεία της στον Δήμο Αθηναίων, δίπλα στον «μπουλντόζα» Μιλτιάδη Έβερτ. Με προίκα την ενασχόλησή της με την Τοπική Αυτοδιοίκηση άλλωστε, κατάφερε να εκλεγεί στην Α’ Αθηνών. Και αργότερα, να ασχοληθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και να φλερτάρει με τη Δημαρχία.
Το παιχνίδι με το «σύστημα» Σημίτη
Παρά την ενστικτώδη ευθυκρισία της, η Γιάννα… την πάτησε, όπως και πολλοί άλλοι, με τον Κώστα Σημίτη. Πίστεψε ότι ο… δεξιούλης, όπως τον αποκαλούσε υποτιμητικά ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν διαφορετικός. Φυσικά… δεν ήταν, και η Γιάννα Αγγελοπούλου ωστόσο έπρεπε να… πάθει για να μάθει.
Το 1996, δέχτηκε να τεθεί επικεφαλής της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, με… εντολή Σημίτη. Συνέβαλε καθοριστικά στο να κερδίσει η Αθήνα τη διεκδίκηση από τη Ρώμη και τη Στοκχόλμη, προς μεγάλη έκπληξή της ωστόσο, ο… «αρχιερέας της διαφθοράς», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Κώστας Καραμανλής, την… πέταξε στην άκρη.
Η Γιάννα δεν ορίστηκε πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής, κάτι που ζητούσαν μετ’ επιτάσεως και οι «αθάνατοι» της ΔΟΕ, πήρε ωστόσο την… εκδίκησή της μετά τις «περίεργες» εκλογές του 2000, που κέρδισε οριακά το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, και τελικά ανέλαβε την ευθύνη της Οργανωτικής Επιτροπής. Η συνέχεια… έγινε Ιστορία.
Οι Αγώνες που άφησαν… μιζέρια
Το 2004 ήταν ένα έτος τομής στη σύγχρονη Ιστορία. Που κληρονόμησε στο διαρκές μέλλον εκκρεμότητες και… απωθημένα.
Το σύστημα Σημίτη γκρεμίστηκε, στην εξουσία ήρθε ο Κώστας Καραμανλής με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων (3,5 εκατομμύρια) που κέρδισε ποτέ Πρωθυπουργός στην εποχή της Μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα, το «πειρατικό» του Ρεχάγκελ κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου στην Πορτογαλία.
Μια απέραντη ξαστεριά είχε απλωθεί πάνω από τη χώρα. Και μετά… σκοτάδι. Οι Αγώνες βρέθηκαν στον πυρήνα αυτής της ταλάντωσης, και αναγκαστικά συνοδεύονται από μελαγχολία και πίκρα.
Οι εγκαταστάσεις που κόστισαν πολύ και… πλούτισαν τους «εθνικούς εργολάβους», όπως επίσης τους είχε χαρακτηρίσει ο Κώστας Καραμανλής, έμειναν αναξιοποίητες και… αράχνιασαν. Και τα χρέη μας ακολουθούν μέχρι και σήμερα. Στοιχειώνοντας το μέλλον μας.
Αλλιώς περιμέναμε το μέλλον που… δεν ξεκίνησε ποτέ, με αφετηρία τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Αλλιώς το περίμενε και η ίδια η Γιάννα Αγγελοπούλου. Μιζέρια…
Η πολιτική, τα ΜΜΕ, ο… καθρέφτης των φιλοδοξιών
Με όρους… μεταφυσικής, εκείνη η πυρκαγιά που προκλήθηκε στο δάσος της Φιλοθέης το 2004, από πυροτεχνήματα κατά τη διάρκεια δεξίωσης που παρέθετε, στιγμάτισαν τα επόμενα επεισόδια της δημόσιας διαδρομής της Γιάννας Αγγελοπούλου.
Η πολιτική… δεν ήρθε ποτέ, όπως την ονειρευόταν, ο Δήμος Αθηναίων ο οποίος πάντοτε τη γοήτευε, παρέμεινε… προσδοκία απατηλή, η Προεδρία της Δημοκρατίας, για την οποία κατά καιρούς ακουγόταν το όνομά του, έμεινε επίσης… απλησίαστη, και τα ΜΜΕ…
Τα ΜΜΕ αποδείχτηκαν το τελευταίο μεγάλο λάθος. Η εμπλοκή της με τον «Ελεύθερο Τύπο» και το ραδιόφωνο, εξελίχτηκε σε τεράστια αποτυχία. Σπατάλησε πολλά χρήματα, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και χωρίς να εξασφαλίσει την επιδιωκόμενη παρέμβαση στον δημόσιο βίο.
Εμπιστεύτηκε και πάλι τους ίδιους, μοιραίους ανθρώπους. Την… αυλή, που θησαύρισε χάρη σε εκείνη, Και τελικά την υπονόμευσε με την ανικανότητά της. Όπως συνέβη και με το φιάσκο της Επιτροπής Ελλάδα 2021, για να τιμήσει τα 200 χρόνια από την Επανάσταση.
